« Astiro eta amorruz | Heriotzaz »
Mailu isila / Juan Kruz Igerabide / Alberdania, 2002
Begi saminak Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2002-12-15
Juan Kruz Igerabidek ez du sekula poesia utzi; poetari ezinezko baitzaio poesia uztea, arrosari usaina uztea, hodei multzoari euria uztea, itsasoari aparra uztea bezalakoxe baita; berezko du poetak poesia eta, noranahi joaten bada ere, beti darama berarekin berarentzat. Egia da Juan Kruzen poesia sakabanatu egin dela, liburuz liburu zabaldu, euria soro eta zelaietan zabaltzen den bezala. Euria, bai, garrantzitsua da Juan Kruzek bere poesia gordetzeko eraiki duen etxean: hizkuntzaren etxean, poesiaren etxean. Poesia baita hitzak izan dezakeen etxerik egokiena. Poesiaren gorazarretan ari naiz, noski; Juan Kruzek bezala barne-hustuketan ari diren poeten gorazarretan; Juan Kruzek bezala eurizko longainaz mundua babestu nahi luketen guztien gorazarretan. “Krabelin lizunduak ernetzen dira, euri-tanten buruan”. Kafkak behin idatzi zuen: “Norbaitek bere buruaren hondoraino jaitsi nahi ez badu, mingarriegi gertatu zaiolakoan, arinegi idazten segituko du”. Ez dira hitz samurrak, ez dira hitz lasaigarriak, baina aplikagarriak zaizkio edozein kasutan, bere baitako minari aurpegira begiratu nahi ez eta arinez arin aritzen den idazleari. Etsipenetik eta etsipenez beterik idazten du Juan Kruz Igerabidek, Euskal Herri mindu eta minez jotakotik. Indarkeria, heriotza, hustutasuna dira poetak bere herriko, gure herriko, lur zurian ikusten dituen zulo beltzak. Poema garbiak dira, ibaiaren gardentasuna baitute, baina gogorrak dira, arnasa eragozten dute.
Liburuak hiru zati ditu: “Behera behar hau”, “Berriro igo nauzu” eta “Mailu isil bat behar dut”. Hirugarrenak, gainera, izenburua jartzeko aitzakia eman dio Juan Kruzi: “Mailu isil bat behar dut, gauez, inor ohartu gabe, mundua desegiteko”. Baina ez dago halako mailurik; mundua ez dago desegiterik, geure burua ere desegiterik ez dugun unetik aurrera. Sufrimendua eta samina ez dira amaitzen, ordea, eta poetak, mundua aldatzeko aukerarik ez duenez, sufrimendua eta saminari begi zorrotzez begiratzea du lanbide, gero denei esateko zertan diren biak ala biak.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez