susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« “Götz eta Meyer”, eta Shoah-ren literatura | Notarioak jasoko ez lukeena »

Erraiak / Danele Sarriugarte / Elkar, 2014

Narratzailearen ahotsa Javier Rojo / El Correo, 2015-03-28

Urtebete inguru pasatua da dagoeneko Danele Sarriugarteren lehenengo nobela agertu zenetik. Momentu hartan “Erraiak” izenburua zuen liburu horrek zeresan handia sortu zuen gure artean. Orain, nobela honek piztu zuen interesa pixka bat apaldu delarik, idazlan hau perspektiba handiagoz ikus dezakegu. Argumentuaren abiapuntuan haustura sentimental bat agertzen zaigu: narratzailearen papera betetzen duen pertsonaia bere mutil lagunak utzi du, eta horren ondorioz, antza denez, lur-jota geratu da. Baina egoera honek narratzaileari aukera ematen dio bere gorabehera sentimentalak plazaratzeko, beste maitale batzuekin izandako esperientziak kontatzeko. Nobela honetan benetan garrantzia duen osagaia narratzailearen ahotsa da, diskurtsoaren ardatz nagusi moduan azaltzen zaiguna. Narratzaileak bere istorioa kontatu nahi digularik, begi aurrean jartzen digu parafernalia erretoriko gehiegizko bat, diskurtso hanpatu eta arranditsua sortzeko. Eta hori egitean gai batetik bestera igarotzen da, ideien asoziazio oso pertsonalak sortuz. Gauzak honela, bere ahotsaren erakusketa hori alde batera utzita ez da batere argi geratzen narratzaileak zer kontatu nahi duen.

Narratzaileak, bestaldetik, ez du aukerarik galtzen bere kulturaren erakusketa ere egiteko, askotariko kantari, idazle eta zinegileak aipatzen baititu behin eta berriro, agian balizko irakurlea epatatzeko (hitzen bidez liluratzeko) asmoarekin.

Aitortu behar da narratzailearen hitzetan islatzen den sarkasmoari eta diskurtso hanpatuari esker ezkutatzen dela nobela honek argumentuaren aldetik duen sinpletasuna, desioaren “gezur erromantikoa”ren erakuspena besterik ez baita hor kontatzen zaiguna. Hori bai, literatur txinparta eta txapligu askorekin. Eta hori idazle trebe batek baino ezin du egin.