kritiken hemeroteka

8.496 kritika

« | »

Likantropo / Xabier Montoia / Susa, 1985

Hiru poeta gaztek beren liburuak argitaratu dituzte Susa sailean (III) Silvia L. / Egin, 1985-03-31

Jotake ari zaigu Susa argitaletxea liburuak ateratzen. Azokan ateratzeko zen askok orain arte ez du argia ikusteko aukerarik izan. Hemen daude azkenik eta haietariko zenbait komentatzeko asmotan, Eneko Olasagastiren Gauzurtz baten izenak asmatzen; Omar Nabarroren Itsastxorien bindikapena eta Xabier Montoiaren Likantropo dira plaza honetara ekarri ditugun poesi-liburuak. Poesia eta hitzlana nahiko orekaturik dagoen sail honetan zail egiten zaigu, poesiari dagokionean, zein den zein baino hobea erabakitzea, besterik gabe onak diren batzu bazterrean uzteko beldurrez. Subjetiboak dira, beraz, gure azterketak, poesia aztertzeko erizpide sendoa argi ikusten ez den bitartean.

[Beste bi liburuez ari da tartean]

 

Likantropo

Xabier Montoiaren Likantropo poesi-liburua argitaratzen duen bigarren liburua da. Lehengo hasiera eman zion “Susa” saila (Anfetamiña). Montoia “under ground”aren poeta dugu. Bere mundu poetikoa marjinaltasuneko elemenduez osatzen da eta alde horretatik (aukera egin dunez gero) egundoko koerentzia dute poemek, liburuari batasuna ematen diotelarik: “Baditut belarriak ixiltasunez beteak/ garbitasuna ur beroa prophylapxis/ hatzamarrak prospekzioari ekiten dio/ eta zutotik malko uholde bat ixurtzen da/ zola bustiz Azkenik musika entzun dezaket!”, (13. or.). Poetak biztanle medio-burgesari nazkagarri gerta dakiokeenaren estetika erabiltzen duenetik “punk” mugimenduaren barruan kokatzen du bere burua. Ikusi, adibide gisa, poeta k egiten digun proposamen probetxagarri hau: “Tinka ezazu zure, limoiezko hortzetan/ garbi ezazu zure txu epela eta arrosaz/ eta zugana etorriz/ eztiki esaten dizun: ama/ hil/ ehun bider( hilik izan arren” (53. or). Liburu honetako poema gehienak laburrak dira, eta ez du poetak ahazten poesiarekiko lotura: “Hemen odolik ez dario/ ene zauriari hitza/ besterik ez dario.” (31. or edo: “Maitasuna hitz bat besterik ez da jakina/ horrexegatik alfabetoa/ txikitu egin zuten/ gure gorputzek/….” (67, or.). Irudiak bestalde, ugaritzen dira liburuan zehar mundu poetiko bat osatuz . Azken finean, jendea da Montoiarentzat likantropoak irudikatzen duena: “Argiak itzaltzen direnean/ zoko ezkutuenetatik ere gaueko pizti goseti guztiak/ irtetzen dira/ ezezagunaren erresuma hedatuz/…” (81. or.)

Azken kritikak

Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart

Gorka Bereziartua Mitxelena

Ez-izan
Jon K. Sanchez

Aiora Sampedro

Pleibak
Miren Amuriza

Jon Jimenez

Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien

Asier Urkiza

Oroi garen oro
Beatriz Chivite

Nagore Fernandez

Jakintzaren arbola
Pio Baroja

Aritz Galarraga

Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi

Hasier Rekondo

Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga

Mikel Asurmendi

Baden Verboten
Iker Aranberri

Paloma Rodriguez-Miñambres

Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi

Mikel Asurmendi

Dolu-egunerokoa
Roland Barthes

Asier Urkiza

Guardasol gorria
Lutxo Egia

Nagore Fernandez

Zero
Aitor Zuberogoitia

Jon Jimenez

Artxiboa

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

2024(e)ko ekaina

Hedabideak