« Udazkeneko lorea | Itzulerari pultsua »
Piztiaren begiak / Alberto Ladron Arana / Elkar, 2012
Krimenaren atzean Javier Rojo / El Correo, 2012-09-22
Gure artean badaude idazle batzuk intrigazko istorioak eta nobela beltzak idazteko joera daukatenak. Haietako bat da Alberto Ladron Arana. Genero beltzeko idazlea izanik, ildo horretan kokatzen da bere azken nobela, Piztiaren begiak izenburukoa. Genero honek ezaugarri oso markatuak ditu, eta gure artean ezaugarri markatu horiek behin eta berriro errepikatzen dira, honelako liburu bat irakurtzean, déjà vu delakoaren inpresioa utzita. Lehenengo eta behin, boterearen eta aberastasunaren kontrako ikuspuntua da. Nobela beltzetan krimen batekin egin behar dugu topo, eta krimen hori normalean hilketa izango da. Hilketa horren atzean, beti edo ia beti boterearekin identifikatzen diren pertsonaia batzuk agertzen dira, aberastasunak eta botereak ezinbestean beren atzean krimenaren hazia gordeko balute bezala. Eredu klasikoetatik datorkigu hau, baina idazle euskaldunok joera hau indartu besterik ez dute egiten. Nobela beltzak gure artean duen berezko ezaugarria krimena argitu nahi duen ikertzailearen izaera da. Ez da profesionala izatean (polizia, ikertzaile pribatua), arazoan nahi gabe nahastutako gizajo bat baizik, txotxongilo bat. Nobela honetan, hildakoaren senarra. Izan ere, gure artean mesfidantzaz ikusten dira boterearen seinaletzat pareka daitezkeen ikertzaile profesional horiek. Etsipen giroa da beste ezaugarri bat, pertsonaia nagusia zinismo eszeptikoan murgildurik agertzen baitzaigu, gizartean batere usterik ez duelarik. Edonola ere, nobela hau gaurko Nafarroan kokaturik dagoenez gero, idazleak inguruko errealitate politikoari dagozkion zenbait osagai ere sartu nahi izan ditu bere argumentuan, bertan kontatzen dena (itxuraz auto istripu batean hildako emakume baten heriotzaren ikerketa) gure testuinguru politikoan txertatzen baita. Zeharka bederen, indarkeria politikoak ere bere partea izango du argumentuan.
Argumentua nahasi xamarra da, honelako nobelei dagokien bezala, topikoz beterik dago, adibidez hemengo pertsonaia “gaiztoak” ohiko ereduaren adibide ikusgarriak dira, eta argumentuan, batzuetan, kulebroien ezaugarriak daudela ikus daiteke. Hala ere, aitortu behar da Alberto Ladronek oso ondo menperatzen duela eredu hau eta jakin-minez irakurtzen dela istorioa.
Argumentua garatzean tranparen bat ere badago, adibidez, informazio batzuk irakurleari ezkutatzea; baina nago denbora-pasa bilatzen duen irakurleak liburu honekin lortuko duela.
Lagun minak
Jon Benito
Asier Urkiza
Ene anaia femeninoa
Marina Tsvetaieva
Nagore Fernandez
Analfabetoa idazle
Agota Kristof
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Erradikalak
Ane Labaka Mayoz / Beatriz Egizabal Ollokiegi
Jon Martin-Etxebeste
Eraikuntzarako materiala
Eider Rodriguez
Mikel Asurmendi
Hotza bazkatzen
Izaskun Igoa Jaimerena
Irati Majuelo
Krakovia
Goizalde Landabaso
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Austerlitz
W.G. Sebald
Hasier Rekondo
M ama* eme* ume*
Erika Lagoma / Estitxu Fernandez
Jon Martin-Etxebeste
Soka
Mikel Gurrea
Nagore Fernandez
Ez erran inori
Maddi Ane Txoperena
Asier Urkiza
39 lore
Amancay Gaztañaga
Amaia Alvarez Uria
Austerlitz
W.G. Sebald
Jon Martin-Etxebeste
Sed quia sua
Iñaki Segurola
Oier Iruretagoiena