susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Dogmaren aurka | Nihilismo erromantikoa »

Hor hago Kevin? / Kevin Heredia / Meettok, 2010

Mise en abyme Javier Rojo / El Correo, 2010-09-25

Liburu honetan zer agertzen den laburtzen saiatuko naiz: Kevin Heredia delako idazle batek Hor hago Kevin? izenburuko nobela bat idatzi du, non kontatzen den nola Kevin Heredia delako idazle batek Hor hago Kevin? izenburuko nobela bat idatzi duen, non kontatzen den… eta abar, eta abar, eta abar. Heraldikan honelako gauzak armarri batean agertzen zirenean, mise en abyme esaten zitzaion, eta euskal liburugintzan badugu adibide klasiko bat, Xabiertxo liburuaren azala, hain zuzen, non haur bat agertzen den liburu bat irakurtzen, Xabiertxo liburu bera. Literaturan kontzeptu hori erabiltzea André Gide-ri zor diogu.

Pedantekeria hau guztia ekarri dut hona azaltzeko itxuraz guztiz modernoak diren gauzek bide luzea egin dutela guregana heldu baino lehen. Kevin Heredia delako idazleari esker heldu zaigun nobela hau, azken finean, txantxa bat da, txiste luze bat, idazleek jasaten dituzten gorabeherez eta batez ere euskal literaturaren mundutxoaz barre egiteko asmoz burutua. Hor ikusiko dugu nola idazlea bat-batean idazteko grinak jota hasiko den nobela bat idazten bere emaztegaiarekin oporretan dagoen bitartean. Idazleak itsututa emaztegaia guztiz ahaztuko du eta bere liburuan buru-belarri murgilduko da. Idatzitako guztia, dena dela, galduko du (ordenadorea lapurtuko diote) eta horren bila abiatuko da Ingalaterran.

Liburuaren irakurketa oso arina da, batzuetan dibertigarria, besteetan pixka bat astuna, gauzak gehiegi errepikatzen baitira. Edonola ere, kapituluren bat oso interesgarria iruditu zait eta beste testuinguru batean agertu balitz, kontuan hartzeko literatur lan baten aurrean gaudela ere esan zitekeen. Testuingurua da kontua. Autofikzioaren topikoekin jokatzen da eta euskal literaturaren mundutxoan ezagunak diren izenak ere agertzen dira nobelan. Baina nago gremioko jendeak irakurtzeko liburu baten aurrean gaudela, gremiokoek bakarrik ulertuko baitituzte bertan agertzen diren hainbat erreferentzia.

Lehen esandakoa, txiste luze bat, eta gainera pribatua.