« Nemirovski iparraldeko haizea: hotz mina | Autokarabana edo sustraiak errotu gabea »
Nola banandu nintzen neure alaba eta neure ia-semearengandik / Lydia Flem (Joxan Elosegi) / Alberdania, 2009
Txikia handi Ander Irizar / Diario de Noticias, 2010-03-09
Ez dugu honako hau Lydia Flem idazle eta psikoanalista belgikarrari euskaratu zaion lehenbiziko liburua. Hor ditugu, lehenagotik, “Izua” eta orain hizpide dugun honekin zerikusi handiagoa duten “Nola hustu nuen gurasoen etxea” nahiz horren segida moduko “Amodio gutunak oinordetzan”. Liburu horietakoren bat irakurri duenak asma dezake, gutxi gorabehera, zer-nolako liburua izango den honako hau. Lydia Flemek esperientzia pertsonal bat hartuko du oraingoan ere abiapuntu, bizitzaren legeak agintzen duen beste gertakizun bat: seme-alabek halako batean etxeko habia uztea. Banantze-prozesu hori nola bizi izan zuen kontatuko digu Flemek, izenburuan bertan adierazten digunez (esplika dezagun, bidenabar, semeari “ia-semea” deitzen diola senarrarena delako), xehetasun ugariz kontatu ere. Eta, xehetasunez agertuko dizkigu, era berean, gurasotasunari buruzko hausnarketak. Esan dezagun, bide batez, gorago aipatu den liburu bikotean ez beste ikuspuntu batetik aztertzen dela hemen gurasotasuna; hau da, ez alabatasunetik, baizik eta, orain, amatasunetik. Halatan, bere seme-alabak direla-eta izaniko beldurrak, kezkak, pozak eta bestelako bizipenak zehazten dizkigu Lydia Flemek. Norbaitek galde lezake, ordea, zer literatur interes izan dezaketen horrelako bizikizun eta pentsakizun guztiz pertsonalek. Eta badute interesa, bai. Izan ere, idazlearen ia egunkari pertsonal eta intimotzat har litekeen liburu honen pasarte ugari irakurlearen balizko egunkari batekoak izan litezke sarri askotan. Kontu erabat partikular baten muinari heldu eta horren unibertsaltasuna azaleratzen asmatzen denean agertzen da literaturaren dirdira, eta hemen bada literatur izpi dirdaitsurik. Hala, gorago aipatu ditugun liburuekin gertatzen den bezala, lan honetan ere jende askoren emozioei eta sentimenduei jarri die hitza Lydia Flemek, eta, era horretan, irakurle ugarik ikusiko du bere burua islatuta. Egia esateko, barru-barrukoa duguna, eta ustez geurea bakarrik dena, besteren hitzez egoki adierazia ikustea bitxia gertatzen da, eta, zenbaitetan, lagungarria ere gerta daiteke.
Apustu irmoa egin du Alberdania argitaletxeak Lydia Flemen alde. Horrela, azken bost urteotan, idazle eta psikoanalista belgikarraren lau liburu eman ditu argitara Alberdaniak, eta ez euskaraz soilik, gaztelaniara ere euskal argitaletxe honen bidez iritsi baitira Flemen lanak; bide batez esanda, Nola hustu nuen gurasoen etxea katalanez ere argitaratu du Alberdaniak. Flemen aldeko apustu horretan, aipatzekoa iruditzen zait itzultzaile bera izan dela lau liburuetan belgikarrari ahotsa eman diona, Joxan Elosegi gipuzkoarra hain zuzen. Eskarmentu handiko itzultzailea dugu irundarra, eta oraingoan ere baliatu beharko zuen, bai, esperientzia hori itzulpenari aurre egitean, liburuak, bere laburrean, badu-eta, tarteka, esaldi luzetan gauzatzen den hausnarketa korapilatsurik.
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Maddi Galdos Areta
Mundu zitalaren kontra
Lizar Begoña
Asier Urkiza
Izotz ura
Lide Hernando Muñoz
Nagore Fernandez
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ulu egiteko bolondres bila
Harkaitz Cano
Mikel Asurmendi
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Irati Majuelo
Transgresioa irakasgai
Bell Hooks
Bestiak Liburutegia
Manttalingo alaba
Mikel Etxaburu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Nagore Fernandez
Zoriontasunaren defentsan
Epikuro
Aritz Galarraga
Zeru-lurren liburua
Jon Gerediaga
Aitor Francos
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Sara Cabrera
Gizon barregarriak
Joxean Agirre
Sara Cabrera