« Ideien amarauna | Irakurlea nolakoa zaren, horrelako nobela duzu ediren »
Gulliverren lokarriak / Xabi Borda / Elkar, 2009
Zerebro zatiak Igor Estankona / Argia, 2009-10-04
Xabi Bordak Birika zatiak (Susa, 2004) poemategiarekin zur eta lur utzi gintuen. Desolazioari kantatzeko modu eder bat izan zen hura, eta kritiketan genioen “liburu erdi-existentzial bat” zela, eta hustasun hura ikusita, lur erre haren ostean, ez genekiela idatziko ote zuen azpeitiarrak bigarren poema liburu bat, eta hirugarren bat. Iruditu zitzaigun esanda utzi zuela dena, eta ez zuela diskurtso hark ezer berririk ekarriko. Ekibokatu egin ginen, ordea, eta ez genuke nahi oraingoan arinkeriaz aztertu liburu hau. Badauka zerbait idazle honek, eta beharbada poesiaren suizidio hura beharrezkoa izan zen, gainditu egin duelako: hemen dira berriro Bordaren ausardia, etorria eta jarioa, nihilismoarekin nahastu genituen haiek beraiek.
Erritmoa eta musika ateratzen dizkie hizkuntzaren instrumentuei Bordak. Kontzertua ez da gogorra egiten, ostera. Xabi Bordari entzun egiten zaio errezitatzen edo are, idazten. Lumak irrist egiten dio suabeki paperaren gainean. Beharbada izango da poesiaz haraindi ez doalako, bizitzaren alde honi buruz idazten duelako, modu poetikoan. Liburu artatsua idatzi du dena dela, sano egiazkoa. Sinplea. Eta hori oso zaila da lortzen.
Haur literaturaren ikonoan inspiratutako titulua gora-behera, lurraren muga urrunetara baino, poesiaren txundimenaren mugetara egindako bidaia da Gulliverren lokarriak. Biziak dira kordel horiek, eta arimara josirik ditugun hariak dira askotan. Min ematen dute hariok, baina plazer leun bat ere senti dezakegu heriotza, tristezia, gaixotasuna, depresioa… behatzen ditugunean gure neurriko erraldoi baten begietatik. Gizakiok baino hamabi bider handiagoak dira liburuan ageri diren gaiak, eta hala eta guztiz ere arintasun txundigarriarekin tratatzen ditu idazleak. Egoki datorkion hitza hautatuz, estridentziarik gabe eta eleganteki doa ur sakon horietan igeri. Swiften obran bezala, Bordaren poesian ere irakurri ahala joango zara, irakurle, forma emanez dauzkan mila interpretazioei. Baina bidaia lasaitasun sakon batekin egingo duzu.
Itzuli da beraz azpeitiarra bere estilo propioarekin. Gauza guztiz desberdin bat dakar, baina igartzen da berarena dela. Idazketaren emaitza harrigarri horietako bat da Gulliverren lokarriak: atsegingarri bihurtzen ditu saminak eta ironiak, ez dio ematen garrantzi gehiegi ezeri, baina artea eta maitasuna senti daitezke poemarik poema.
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez
Hezur berriak
Ane Labaka Mayoz
Paloma Rodriguez-Miñambres
Simulakro bat
Leire Ugadi
Mikel Asurmendi
Ezinezkoaren alde
Iñigo Martinez Peña
Mikel Asurmendi
Haize beltza
Amaiur Epher
Asier Urkiza
31 ipuin
Anton Txekhov
Aritz Galarraga
Odolaren matxinadak
Miren Guilló
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren Elizegi
Joxe Aldasoro
Zero
Aitor Zuberogoitia
Amaia Alvarez Uria
Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga
Aiora Sampedro
Carvalho Euskadin
Jon Alonso
Mikel Asurmendi