susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Nora ez dakizun hori | Gerrak markatuak »

Postkronikak / Alberto Barandiaran / Elkar, 2009

Kontaera Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2009-06-19

Kazetaritzak errealitatearen tripak agerian uzten ditu. Kazetaritzak, ordea, eta, bide batez, kazetariak ez du, orokorrean hartuta, izen onik izan gure artean. Ideologiak gehiegizko karga duen gizartean, kazetaria lekuko ezatsegina izan ohi da; ideologiak kargarik apenas duenean, berri emaile hutsa. Biak ala biak dira muturrekoak, eta batean zein bestean kazetariak ezin du bere zeregina bete, alega, ezïn du gertatzen dena esan. Gurean, mutur batetik bestera goaz, pre-tik post-era, abiada handian gainera, eta hori denean sumatzen da. Duela gutxi arte, gizarte prepolitikoan bizi ginen. Orain gizarte postpolitikoaz ari zaizkigu soziologoak. Ez dago jakiterik non bizi garen.

Alberto:Barandiaranek liburuan bildu dituen bost artikulu luzeetan errealitateari buruzko bost ikuspegi islatzen dira. Ez da beti lortzen, jakina, ikuspegiak berak aldatzen baitu ikusi nahi dena eta, ondorioz, hari buruzko iritzia. Auschwitz, gerra zibila, Argentináko desagertuak, hemengo indarkeria, Madrileko atentatu erraldoia, errealitate horretako paisaiak dira, paisaia desolatuak, tragikoak, etsipenezkoak. Baina paisaiak bainoago, errealitateari buruzko ikuspegiak bainoago, kontaera bera egiten da atsegina. Eleberri handiek lortzen dutena lortu du Barandiaranek bere kronika txiki hauekin, zer gertatu den adieraztea. Gure prosan, batez ere, fribolitatea eta azalkeria nagusitzen hasi direnean, kitschak indarra hartu duenean, ez dago gaizki esatea beste asmorik ez duten testuei begia ematea.