« Maskarada | Kalte-ordainak narrazioka »
Hizunigu / Mikel Zarate / Labayru , 2008
Kaosa eta idazlea Javier Rojo / El Correo, 2008-12-20
Idatz & Mintz aldizkariaren separata moduan agertu zaigu Mikel Zarateren nobela labur hau, Hizunigu izenburua duena. Idazle bizkaitarraren heriotzaren 30. urteurrenaren atarian gaudelarik, bere testu batzuk oraindik ere argitaratu gabe zeuden, besteak beste nobela labur hau, bertan agertzen diren zenbait zati beste batzuetarako erabili bazituen ere. Mikel Zarateren literatura irakurtzea literaturaren historian atzera begira jartzearen parekoa iruditu lekioke zenbaiti, haren literatur bideak dagoeneko gaindituta daudelakoan. Baina nobela labur hau irakurritakoan gelditzen den inpresioa bestelakoa da: osagai batzuk ezinbestez garaiari lotuta daude, jakina, baina iruditu zait nobelatxoak modernitate kutsu nabarmena duela. Izan ere, esan daiteke liburu honetan Mikel Zaratek batzuetan “idazlearen sukaldea” deitu izan den hori erakusten duela, literatura (kasu honetan narrazioa) eraikitzen duen artifizioa agerian uzten baitu.
Narrazio honetan, nobela egiteko behar diren osagai desberdinak elkartzen ditu idazleak: elkarrizketak, poemak, irratitik entzuten diren esaldi solteak, hari narratibo leun bat, non Alegizale deitzen den pertsonaia bat ikusten dugun auto ilara ikaragarri batean bere istorioak idazten… Osagai hauei guztiei inauteriaren itxura ematen dien kaos absurdo batean nahasita. Alegoriarako joera zuen Zaratek, baina bazekien alegoria istorioaren berezko ondoriotzat aurkezten, alegoria eguneroko gertaera batetik sortzen baitzuen. J.M. Lasagabasterrek Ignacio Aldecoaz esaten zuena parafraseatuz, Zaratek ere mimesitik sinbolorako jauzia egiten zuen, modu naturalean egin ere. Mundu modernoaren kaosaren errepresentazio bikaina egiten du idazleak osagaien erakusketa horrekin. Informazioak zatikatuta heltzen zaizkio pertsonaiei eta ez dute lortzen jakiterik benetan zer gertatu den halako auto ilarak egoteko. Baina kaosaren errepresentazio hori giza existentziaren metafora bihurtzen da idazlearen eskuetan, giza existentzia norabait heldu nahirik auto ilara batean geldirik egotearen modukoa baita, lekuko batek dena begiratu eta horren testigantza uzten duen bitartean. Azken horren harira badago esaldi gogoangarri bat idazlearen langintzaz, elkarrizketa kaotiko baten erdian pertsonaia baten ahoan jarria (59. orr): “Nola idatzi nobela bat? Ikusten dena eta entzuten dena idatzi, eta elkarrizketa asko, hori bai, elkarrizketa asko”.
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Joxe Aldasoro
Lanbroa
Pello Lizarralde
Mikel Asurmendi
Sorginak, emaginak eta erizainak
Barbara Ehrenreich / Deirdre English
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Ez naiz ondo akordatzen
Karlos Linazasoro
Mikel Asurmendi
Gerezi-denbora
Montserrat Roig
Amaia Alvarez Uria
Presbiziak lagundu omen digu
Edu Zelaieta
Mikel Asurmendi
Itsaso amniotikoa
Oihane Jaka
Aitor Francos
Itzulpena-Traducción
Angel Erro
Jon Jimenez
Itzulpena-Traducción
Angel Erro
Asier Urkiza
Maitasuna eta dirua, sexua eta heriotza
Mckenzie Wark
Nagore Fernandez
Fiesta: Eguzkia jaikitzen da
Ernest Hemingway
Aritz Galarraga
Biharraren hegietan
Maddi Sarasua Laskarai
Maddi Galdos Areta
Gaueko azken expressoa
Eneko Aizpurua
Aiora Sampedro
Aingeruak eta neskameak
June Fernandez
Ibon Egaña