susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Istorio metaketa | Kaosa eta idazlea »

La lutte finale / Joxean Agirre / Elkar, 2008

Maskarada Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2008-12-19

Ez da egia askorik gure mundu honetan; gezur bilaka ez daitekeenik, bederen. Identitatea, esaterako, ez da ezer zehatzik, nahasmena baizik. Ez dakigu zer garen eta ez dakigu garenak ote garen. Bereziak eta partikularrak izan. nahi dugu, eta gero eta antz handiagoa dugu besteekin, barnetik kanporako mugak deuseztatu egin baitira. Ez gara guk uste duguna, besteek, guri begiratzean, ikusten dutena baizik. Ez da arrotza egiten, oso arrunta baizik, Joxean Agirreren pertsonaia. Hain arrunta non, bera ez den gizontzat hartzen baitute besteek, emakumeek batez ere. Nahasmen horrek egoera bitxia sortarazten du, alde askotatik begiraturik, komikoa gehien bat. Ez dago tragediarik, pertsonaiak onartuak baititu bere ezintasunak eta bere eza. Baina nola jakin bera nor den? Izenik ere ez da inon ageri. Pertsonaia buruz dakiguna aspaldiko koaderno batean idatzita dago. Alderdi bateko buru batek, Garibaldi deitzen den batek, hain zuzen, idatzitako oharrak dira berari buruz dakigunaren adierazle. Galde daiteke, beraz, ea erreala ote den halako pertsonaia, ala fikzio batekoa, alegia gezurretakoa. Galde daiteke era berean fikzioa aipatu dugunez, zenbaterainoko sartua ote duen nork berak bere bizitzaren baitan gezurraren egia. Fantasiaren baitakoak gara, eta fantasiak eragina du ez soilïk barne munduan, baita kanpokoan ere, barnekoaren zabalgunea baita. Bada nobela honetan beste kontua, aurrekoarekin lotuta dagoena. Bizitza den antzezpentxo honetan norberak onartzen dituen paperak aldatu egiten dira. Internazionala bera ere, maskarada bateko doinua da.