susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Gizakion izariaren haria, orain galduan ari | Irakurri »

Infernuko hesteetan / Charles Bukowski (Mikel Olano) / Elkar, 2008

Bukowski zahartzaroan Javier Rojo / El Correo, 2008-08-16

Bukowskiren liburua izanik, irakurle gehienek badakite zer aurkituko duten, errealismo zikina deitu izan zaiona alegia. Poema hauetan Bukowskiren ohiko gaiak agertuko zaizkigu. Besteak beste, alkoholaren gaia aipatu daiteke, Bukowskiren literaturaren erdigunean dagoena, eta poema askotan mozkortiak izango dira pertsonaia nagusiak; izan ere, horrelakoak gizartean baztertutakoen adibide hautatuak dira, galtzaileen adibiderik egokienetakoak (gogoratu bere liburu bat gaztelerazko argitarapenean “La senda del perdedor” bezala kaleratu zela). Emakumeak ere agertzen dira poema hauetan, baina gaiak ez du aurkezten beste liburu batzuetan erakusten zuen ikuspuntu probokatzailea; moteldu egin zaigu idazlea. Literaturaz ere mintzo da noizean behin, benetako idazle gehienak hilda daudela esateko baino ez bada ere. Eta gurasoez ere aritzen da, haiekiko zorra kitatu nahi balu bezala. Bukowskik errealismo zikinaren bidetik jarraitzen du, baina ingelesezko izenburu originalean agertzen den “septuagenarian” hitzak beste ikuspegi baten aurrean gaudela adierazten digu, liburu honetan idazleak zahartzarotik idazten baitu. Izan ere, jatorrizko bertsioa 1990ean agertu zen, idazleak 70 urte betetzen zituen urtean. Asko bizi eta asko idatzi ondoren, idazlea nekaturik aurkezten zaio irakurleari, eszeptikoa, bere umorea moteldu da, lausotuta dago umore zatar hori, eta ironia desengainatura lerratu dela esan daiteke.