susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Morto vivace | Estrategiaren estrategia »

Bi hitz / Garazi Goia / Alberdania, 2008

Amodio galduaz Javier Rojo / El Correo, 2008-05-10

Garazi Goiak argitara ematen duen lehenengo nobela da “Bi hitz” izenburuarekin argitaratu den liburu hau. Lehenengo liburua du, baina idazlan interesgarria da oso, ibilbide sendo baten abiapuntua iradokitzen duena. Argumentuaren hasiera amodioa hausten den momentuan kokatzen da. Narratzailea ere baden protagonistak ikusten du nola bere bizilagunak erabakitzen duen beraien arteko harremana haustea, berak, lana dela medio, Ingalaterrara joan behar duenean. Istorioa neurri handi batean protagonistaren buruaren barruan gertatzen da, nobelan zehar haren dudak, pentsamenduak, obsesioak kontatzen baitzaizkigu.

Harreman afektiboen gaineko istorioa dugu hau, amodioak, adiskidetasunak eta sexuak pertsonaiaren inguruan triangelu berezia osatzen dutelarik. Emakumeek idatzitako literaturan ohikoa dirudi harreman afektiboei buruzko istorioak agertzeak. Dena dela, onartu behar dut, estatistikaren faltan, hau inpresio bat baino ez dela, agian aurreiritzien ondorioz sortua. Edonola ere, inpresio hau benetako izango balitz bezala jokatzen da askotan. Gauzak honela, emakume literaturari uste izateko zaion gai baten aurrean gaude liburu honetan. Gai hori garatzeko idazleak heldutzat hartzen du irakurlea, eta euskal literaturan askotan ikusten duguna ikusita, eskertzeko modukoa iruditu zait jarrera hori. Beste aldetik, idazkera eta nobela teknika ere aipatzeko modukoak iruditzen zaizkit, modan jarri den kontzeptua erabilita, nobela “dekonstruitu” egin duela esan bai-taiteke. Hau da, istorioa garatu beharrean, istorioa eraikitzeko behar dituen osagaiak eskaintzen zaizkio irakurleari. Osagai horiek batzuetan inpresio batzuk baino ez dira, besteetan, eskutitzak, amets bat edo beste, edota lehenengo pertsonan kontatutako narrazio zati kanonikoagoak. Eta material hauekin guztiekin irakurleak protagonistaren barne-prozesuaren berri izango du. Amodioa, edo hobeto esanda, amodio galdua obsesio bihurtzen da protagonistaren buruan, harreman desberdinen artean galduta ikusten dugularik, bere lekua, amodioa galdu osteko lekua, bilatu nahian. Izan ere, protagonista osatu gabe sentitzen da egoera horretan, bestearen presentzia nahitaezkoa iruditzen baitzaio osorik dagoela sentitzeko.

Agian ohiko istorio arrunta izango da, baina idazle trebe baten eskutik ondo kontatzen denean, istorioa eta irakurlea errespetatuz, zerbait berezi eta bakana eskaintzeko ahalmena du.