susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Atabala eta euria | Amets bizia »

Ordu alferren segida / Jon Casenave / Elkar, 1985

Ordu alferren segida Mikel Antza / Susa, 1986-07

Poesia atalpean ezarria izan arren, Casenaveren lan berri hau ez da poesia soilik, edo poesia izanik ere, beste zerbait ere bada. Aurretik ere ezagunak dira Casenaveren lanak, “Ustela” sailean argitara emandako “Zutaz amoroski” esaterako (nahiz eta “Elkar”ek egindako argitaldiari honen solapan “Iadanik argitaratutako liburuak” ezarri ondoren hutsune beldurgarria agertu. Casenavek erregearen kortean eta erresumako bide eta ibaietan gaindi ibilitako olerkari baten autobiografiazko apunteak eskaintzen dizkigu, olerkari zaharraren gogoeta patxadatsu eta harat-hunatkoaren bidez. Casenave olerkariak alter-ego bat sortu du, olerkari zaharra, bizitzaren azkenean mendi bazter batetara igo eta heriotzaren zain dagokion bitartean iragandakoaz oroitzen solastatzen dena. Bizitzan zehar botatako bertsoak non, noiz eta nota jaulki zitzaizkion oroituz. Bere memoria ahulari lapurtuz. Hala izanik, maiz, olerkiak edo bertsoak baino bere bizitzaren garai desberdinetako zertzeladak oroitzen zaizkio, bidenabar, autokritika gaitzetsi gabe ene orduko bertsoak lantuak ziren, dotoreak eta… ospetsuak nolabait erraiteko. Hiru partetan banantzen da oroitzapena: erregearen gortean iragandakoa; handik ihes bidetan erromes gisa ibilitakoa; eta azkenik azken egoitza hautatutako mendian igarotakoa. Bizi-filosofia esperientziak antolatutako bat erakusten digu olerkariak. Inguruneari so egiteko modu bat. Olerkien bidez ingurune hori atxemateko moldea. Iragandako denbora baten kronika eskaintzen digu Casenavek, baina agian gaur egunekoari buruz zerbait esan nahiez. Kea eta burrunbatik urruti dabil Casenave liburu honetan, zelai baten erdian jesarrita paisaiari so eginez, eta gogoeta eginez… Erabilitako hizkeraren bidez arras ongi pasarazten duen garai erdi-mitikoa.