« Menditik mundura | Erramun harginaren oroitzapenak »
Laberintoaren oroimena. Gure garaiko olerkigintzaz / Jon Kortazar / Baroja, 1989
“Etiopia”, gaur egungo poesiaren alfa eta omega omen Josu Landa / Argia, 1989-06-04
  Ez  da  saiakera  ugari  argitaratzen  gurean.  Areago,  sekulako  desoreka  dago  literaturgintzaren  eta  beronen  gainean  egiten  diren  hausnarketen  artean.  Ez  da  berau  hori  hola  izatearen  zergatia  aztertzeko  unerik  egokiena,  aitzitik.  Ardura  diguna  da,  besterik  gabe,  Jon  Kortazarrek  desoreka  hori  leuntzearen  aide  berea  ekarri  digula  “Laberintoaren  oroimena”  izeneko  honetan.
Zazpi  lanek  osatzen  dute  Barojak  ttukun  eta  irakurketa  errazteko  eran  argitaratu  duen  liburu  hau.  Zazpi  saiook,  banan  bana,  argia  ezagutu  dute  hemen  baino  lehen  ere  beste  inon.  Lehena,  “Gaurko  euskal  poesiari  sarrera”  izenekoa,  katalanez  izan  zen  argitaratua  1984ean  “Reduccions”  aldizkarian,  hizkuntza  horretan  egin  den  lehen  euskal  olerkigintzaren  antologiarako  sarrera  gisa.  Era  eskematikoan  azaltzen  dizkigu,  lekuak  berak  ere  halaxe  eskatzen  zuelako  edo,  gerraondoko  lehen  poeta  nagusi  biak,  Aresti  eta  Mirande,  ondoren,  eta  hurrenez  hurren,  gure  lehen  belaunaldi  gazteari,  gure  berrogeitako  belaunaldiari,  poesia  eta  kantari  eta,  azkenik,  Pott  bandari  ekiteko.  Garrantzizkoa  da  abiapuntu  hau,  aipatu  hasierako  biek  goldatu  zuten  ildoetan  ereindakoaren  ernaltzea  ikusiko  bait  du  geroan  Jonek,  sekulako  eragina  izanik  abiamolde  honek  geroko  saiakera  guztietan.
Bigarren  saioa,  “Gaurko  euskal  poesiaren  ikuspegi  baterako”  izenekoa,  “Cuadernos  del  Norte”  aldizkarian  argitaratu  zen,  lan  hau  berau  bezala  Verines-eko  hartan  aurkeztu  izan  ziren  gainerako  lanekin  batera.  (“El  estado  de  las  poesías”  izena  eman  zitzaion  argitalpen  hari,  bestalde.  Diodan  bide  batez  Jonek  berak  sarreran  ohartarazten  digunarekin  ere  —“beharbada,  ez  da  liburu  hau  jarraian  irakurtzekoa,  atalka  baina”—  bat  natorrela  ni  neu  ere.  Saio  honek,  esate  baterako,  aurrekoaren  antz  haundia  du,  oraingo  hau  idaztera  “olerkigintzaren  interpretazio  metafisiko  batek  bultzatu”  bazuen  ere  egilea.
Katalanez  argitaratua  dugu,  lehenik,  “Konpromezu  poesia  Euskadin”  izenaz  hirugarren  saioa  dena  liburuan.  Inork  halakorik  galdetu  gabe  ere,  here  buruari  egin  bide  izan  dion  galderaren  erantzuna  argitzen  saiatuko  da  luze  Jon,  hurrengoarena  hain  zuzen  ere,  “zertarako  hulbilketa  hau  —sozialari,  alegia—,  gaur  eguneko  euskal  lirikako  idazlerik  hoberenetarikoen  artekoek  (Lekuona,  Atxaga)  kanpoan  geratu  beharko  badute”  (77.  orr.).  Egileak  berak  aitortzen  digu,  bada,  ez  “zaiola  gehiegirik  atsegin”  poesi  mota  hau  (80.  orr.).  Aginduzko  lana  da,  beraz,  hirugarren  hau.
“Literatur  Gazetak”  argitaratu  duen  beretsua  dugu  laugarren  lana,  “Euskal  Herriko  olerkigintza  gazteari  begirada”,  hain  zuzen.  Tituloa  ere  aldatu  diote  oraingoan  lanari  eta,  zer  esanik  ez,  mesede  egiten  dio  horrek  barruan  dakarrenarekiko  zintzotasunari.  Irakurleak  ez  du  ezein  lanaren  azterketa  zehatzik  aurkituko  hemen,  horregatio,  oraingo  poesibide  eta  egile  ezberdinek  elkarrekikoan  dituzten  antz  eta  bestalekoak  “interpretatzeko”  ahalegina  baino.  Interpretazioari  dagokionez,  argi  eta  garbi  azalduko  digu  Octavio  Paz-en  “Los  hijos  del  limo”  lanarekin  duen  zorra  Mundakakoak.
Octavio Pazekiko zorrak eta Lauaxeta aztertzean umatatukoak zertzen dute hurrengo saioa, RIEVen irakurria nuena, hots, “Jon Mirande eta ironia”. Lan horrek berorrek eta hurrengo biek osatzen dute idazle banaren gainean egindako hiru azterketak. “Juan Mari Lekuonaren olerkigintza bideak” eta “Etiopia. Inora ez daraman bidea”, liluramen banaren lekukoak dira biak. Liburuaren osagarriak elkarri egokitzeko ahalegina ikusten da sailkatze-era honetan, nik uste. Susmoa sorrarazten dit, hara, liburuaren omega den “Etiopia” berau ez ote den liburuaren alfa ere. Areago, liburua irakurri eta gero, azken saioa lehenengoz irakurri nuenean bezalatsu, euskal poesiaren omegatzat duela Jonek “Etiopia”, burutik baztertu ezineko tema dut nik hori. Hara hor beharrezko liburu honek eztabaidarako dakartzan gaietariko bat.
Dena zulo bera zen
Eider Rodriguez
Asier Urkiza
Beste zerbait
Danele Sarriugarte
Nagore Fernandez
Akabo
Laura Mintegi
Amaia Alvarez Uria
Txillardegi hizkuntzalari
Markos Zapiain
Jon Jimenez
Ahanzturaren aingerua
Maja Haderlap
Paloma Rodriguez-Miñambres
Lakioa
Josu Goikoetxea
Mikel Asurmendi
Lur mortuak
Nuria Bendicho
Irati Majuelo
Hitz etena
Eustakio Mendizabal "Txikia"
Paul Beitia Ariznabarreta
Akabo
Laura Mintegi
Joxe Aldasoro
Patrizioak eta plebeioak
Kepa Altonaga
Paloma Rodriguez-Miñambres
Nork gudura haroa?
Patziku Perurena
Mikel Asurmendi
Aizkorak eta gutunak
Edorta Jimenez
Asier Urkiza
0 negatiboa
Arantzazu Lizartza Saizar
Nagore Fernandez
Akabo
Laura Mintegi
Aiora Sampedro