susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Parodia | Ezeren zain »

Homo Faber / Max Frisch (Joxe Austin Arrieta) / Elkar, 2001

Bizitzaren alegoria Javier Rojo / El Correo, 2001-10-10

Gaur aipatuko dudan liburua benetako harribitxia delakoan nago: Max Frisch idazle suitzarraren “Homo faber” eleberriaren euskal bertsioa. Istorio honen protagonista Walter Faber ingeniaria da, eta, ingeniaria den aldetik, logikan eta arrazionalismoan du sineste osoa. Bere ustez, kasualitateek ere probabilitateen kalkuloaren barruan aurki dezakete beren arrazoia. Honelako kasualitate batek bultzatuta (hegazkin bidaia batean hogei urte lehenago bere adiskidea izan zen gizon baten anaiarekin topatzen da), irakurlearen ikuspuntutik zeharo burugabea dirudien bidaia batean sartuko da. Pertsonaiak pentsatzen du bizitza berak zuzentzen duela, baina, bitartean, kontrolatzerik ez dagoen destino bat, protagonista ikusteko gai ere ez dena, gero eta hurbilago du, nobelaren azken esaldian harrapatzen duen arte. Izan ere, giza existentziaren alegoria izan daiteke istorio hau, erakusten baitu bizitzan beti dagoela zerbait, garrantzitzuena hain zuzen, bizitza bera, pertsonen kontroletik at gelditzen dena. Pertsonak ezin saihets dezaketen destino horren menpe daude. Eleberri hau interesgarria da oso, ia-ia ezinbestekoa, Joxe Austin Arrietaren itzulpen bikainean inolako oztoporik gabe, itzulpena izango ez balitz bezala alegia, irakurtzen dena.