susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Azalaren kodea | Pintzelarekin »

Biziak bizilan / Juan Manuel Etxebarria / Ibaizabal, 2001

Oroimena, tradizioa Javier Rojo / El Correo, 2001-10-03

Juan Manuel Etxebarriak “Biziak bizilan” izeneko nobela hau idazteko kontakizun enmarkatuen teknika erabili du. Nobela, beraz, maila desberdinetan gauzatzen da. Lehenengo eta behin markoa osatzen duen kontakizuna dugu. Honetan ilobaren eta amonaren arteko elkarrizketa luze bat aurkezten zaigu, abiapuntu moduan ilobari oparitu berria dioten ordenadorea erabiliz. Espazioa eta denbora (ilobaren gela eta Guggenheim inauguratu zen arratsaldea) guztiz zehaztuta dauden marko honetan, amonak kontatzen dituen istorioak sartzen dira. Amonaren hitz hauetan hiru ildo edo aurki ditzakegu. Lehenengo biak hauexek dira: amonari berari gertatutakoak; eta tradiziozko kontakizunak diruditenak, baina amonaren hitzetan hurbileko bati gertatu balitzaizkio bezala azalduta agertzen direnak. Gauzak honela, oroimena eta tradizioa zeharo identifikatuta daude, amonaren oroimena euskal tradizioaren berezko gordailua balitz bezala. Hirugarren ildoa belaunaldien arteko aldeak azaltzeko erabiltzen diren prediku aspergarri eta ideologizatuen antzeko hitzaldiek osatzen dute. Hauen helburuak belaunaldiak lotzen dituen hariaren garrantzia azpimarratzea dirudi, haien artean inolako gatazkarik planteatu gabe, narrazioa behin eta berriro etenez.