susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Poeta heroia | Existitzeak dakarren ardura »

Koaderno handia / Agota Kristof (Eskarne Mujika) / Koaderno Handia, 1997

Koaderno handia Ana Unanue / Aizu!, 2001-06

Istorioa: Ama batek amonarenera eramaten ditu bi seme bikiak, gerratik ihesi. Amona sorgin hutsa da, eta inguruko bizimodua jasangaitza. Inguru latz horretatik bizirik ateratzeko dena beren kabuz ikastea erabakitzen dute bikiek.

Emaitza: txundigarria. Nobela jakin-min handiarekin hasi nintzen irakurtzen, Idazleen Kuttunenak Aizu!ko sailean bi aldiz agertu den liburu bakanetakoa baita Koaderno Handia. Horrelakoetan erraza da dezepzioa hartzea, baina kasu honetan ez da hala izan. Gerraren krudelkeria, errealitatearen garratza eta gertaera lazgarrienak modu harrigarrian kontatzen ditu Agota Kristofek. Egilearen zinismoak eta umore beltzak irribarrea eragiten du askotan, baina irribarrea ezpainetan izoztuko zaio laster irakurleari.

Nabarmentzekoa: Agota Kristofek haurren idazkera erabiltzen du nobelan, esaldi motz eta zehatzekin. Adjektiboak eta sentimenduen adierazpena debekatuta daude, “sentimenduak adierazten dituzten hitzak lausoak direlako oso”. Liburuan ageri diren gertaerak eta jarrera ankerrak are inpaktanteagoak dira horren modu xaloan kontatuak.

Esaldia: “Ez dugu inoiz otoitz egiten, guk ulertu egin nahi dugu”, diote bikiek une jakin batean. Ikasketa prozesu horrek bihotzik gabe utziko ditu.