kritiken hemeroteka

8.496 kritika

« | »

Garraren eta karroiaren margoak / Juan Karlos Lopez-Mugartza / Euskaltzaindia-BBK, 1994

Azalaren mintzoa Amaia Iturbide / Euskaldunon Egunkaria, 1995-05-28

Esku artean dudan poemarioa, “Garraren eta karroiaren margoak” (Euskaltzaindia-BBK, 1994) izenekoa, Juan Karlos Lopez-Mugartzarena da, azala eta irudiak Iñaki Billelabeitiarenak direlarik. Felipe Arrese y Beitia Saria irabazi zuen 1993an.

Bost ataletan tajutua, munduaren sorreraz eta ondoko egutura-moldaketa historikoaz dihardu, honako mezu hau igorriz: historia herri xeheak egina da, esklabu eta galtzaileek, eta ez jauntxo eta ugazabek. Intrahistoria dakarkigu, hizkera indartsu eta estratoz estrato mailakatu baten bidez. Adierazpen bortitzerako joeraren abiapuntua izenburuan bertan dago, non historia dinamizatzeko garra eta karroia aukeratzen dituen, bi zirrara kontrajarri, bi irudi ernari eta, bidenabar, mingarri. Une oro ispiluaren bi aldeak isladatuko zaizkigu, aratza eta zikinarena, gozamena eta oinazearena, poza eta beldurrarena… izekiz eta motelduz.

60ko hamarkadan, poesia soziala pil-pilean zegoenean, bidegabekeriaren kontra zuzentasuna mahukutsik aldarrikatu ohi zen. Garaiak aldatu dira eta moduak ere bai; baina nahiz eta mundua aurrerantz doan, injustiziak hor dirau. Lopez-Mugartza horren jakitun izanik “Hil iharrausia…-n” lerro gazte eta iraultzaileok idatziko dizkigu: “arrosaren gorria arantzen doluminarekin elkartu duenak / aro berri eta askeak sor ditzan arteraino” (44. or.). Baina mahukutsik oldartu beharrean, koloreen sinbologipean arropaturik agertuko da, margoak izango ditu isilpeko lagunak kolore-mugen arauera banatutako liburu bildu honetan zehar. Eta hizkera lau eta erraza erabili beharrean, hitz dialektalak eta gutxi ezagutuak hartuko ditu, begi-bistakoa laket ez, eta ilunabar ezkutuen altxorren bila.

“Horiaren herria…” basamortua da, eta delako hori hau Bernardo Atxagaren “Etiopia-ko” beilegitik ez dabil urrun. Gizakia ez da agertuko huts hutsean, baizik eta jantzien eta koloreen espetxeratze leun-eztizkoen barruan. Azokaren koloreak dira bizitzaren sinbolo, beroaren eta hotzaren arteko dialektika, ongia-argiaren eta gaiztakeria-iluntasunaren artekoa. Albert Camus, gizon matxinatua, mintzatuko da.

“Urdinaren argia…-n” antzinaterako bidaia egiten da, non kobazulo, sorgin, akelarre, saguzar, sagar edo zuhaitz debekatuaren irudiekin topo egin dezakegun “buztinarekin bat egin arte” (35 orr.). Gizateriaren bakardadea eta karroiaren latza azpimarragarriak dira eta bitarte txuria mututasunaren bisaia dugu.

Aurreko koloreetan gaindi erromesaldia egin ondoren, “Orlegiaren hazia…-ra” iritsiko gara. Liburu horiarekin hasi zen, basamortuarekin, eta bukatu da orlegiarekin, lorategiarekin, edo beste hitz bat erabiliz, itxaropenarekin “ezbizia, betirako, bizitzarekin kateatu dela onartzen dut” (58 orr.) baieztatzen baitigu Lopez-Mugartzak.

Koloreen sinbologia maskaratu hau tonu kadentziatsuz adierazia adiskide dut.

Azken kritikak

Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart

Gorka Bereziartua Mitxelena

Ez-izan
Jon K. Sanchez

Aiora Sampedro

Pleibak
Miren Amuriza

Jon Jimenez

Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien

Asier Urkiza

Oroi garen oro
Beatriz Chivite

Nagore Fernandez

Jakintzaren arbola
Pio Baroja

Aritz Galarraga

Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi

Hasier Rekondo

Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga

Mikel Asurmendi

Baden Verboten
Iker Aranberri

Paloma Rodriguez-Miñambres

Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi

Mikel Asurmendi

Dolu-egunerokoa
Roland Barthes

Asier Urkiza

Guardasol gorria
Lutxo Egia

Nagore Fernandez

Zero
Aitor Zuberogoitia

Jon Jimenez

Artxiboa

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

2024(e)ko ekaina

Hedabideak