susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« “Sisifo maite minez” | Hiri mosaikoa »

Ipuin errotikoak / Karlos Linazasoro / Alberdania, 2001

Zaindariaren erroak Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 2001-06-09

Karlos Linazasoro, inor oraindik horretaz konturatu ez bada diot, liburuzaina da T. hirian. Eta T. hiria edozein hiri izan zitekeen, baita K. hiria ere, baina ez da edozein hiri, ezta K. hiria ere. T. hiria T. hiria da, aparta eta berezia, tradizio handikoa, hala literaturan nola bestelako artelanetan, bereziki…, ez dezadan xehetasunik gehiago eman. T. hiria ordea munduan ezaguna bada, beste hirien artean jakina, liburutegi eder bat duelako da, eta edertasuna aipatzen badut ez da bere zentzu estetikoan, bere etikotasunean baizik… Eta liburutegi bakoitzak bere liburuzaina duenez, edo, bestela esanda, liburuzainik gabeko liburutegia ez dagoenez, birtuala, oraingoz behintzat —gerora ikusiko baitugu zenbatean dagoen gaztaina horrelakoetan ere—, izan ezik.

Karlos Linazasoro, T. hiriko liburutegiko liburuzain txit ohoregarriaz gainera, idazle da. Egia da liburuzain den edonork ez duela gehiegi pentsatu beharrik heldutasunean zer izango den jakiteko. Ezagutzen ditut nik liburuzain paperjaleak, liburuzain paper-marrazkilariak, liburuzain paper-zikintzaileak, liburuzain paper-irudigileak (hegazkinak eta ahatetxoak egiten trebeak), liburuzain paper-erretzaileak (zigarroak bailiren noski), liburuzain paper-lapurrak eta liburuzain idazleak. Azken hauek uste baino ugariagoak dina, izan ere, hainbeste liburu eskura eduki eta nor ez da ausartuko apal bateko bat hartu eta haren lerrorik ederrenak arkatz finez koadernora eramatera, igalirik ederrenak zuhaitz batetik etxeko apalera eramaten diren bezala? Karlos Linazasorok, ordea, bestelako bidea egiten du. Lehendabizi inori ez ezeri begiratzeke idatzi, eta gero liburua berak zaintzen duen liburutegiko apal batera eramaten du. Gero leihoa iretzen dio, liburuak hegan egin dezan.