kritiken hemeroteka

8.549 kritika

« | »

Castletown / Pako Aristi / Erein, 1996

Bizitza eta poesia Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1996-11-23

Ez da aurreneko aldia Pako Aristik poemak kaleratzen dituela. Lehenagotik ere ezagutzen genion poemak idatzi eta ondoren argitaratzeko grina. Egia da aurreko hartan poemak eta ipuinak batera kaleratu zirela liburu bakarrean. Baina egia esan behar baldin bada, “Castletown”eko hauek asmoz eta helburuz arras ezberdinak ditugu hango haien aldean. Liburua irakurri ondoren zenbait gogoeta egiteko aukeran gaude. Hasteko, Pako Aristi ez da poeta lirikoa, barne mundu aberats joria, edo-eta kaxkar hitsa, kanporatu nahian dabilena. Ez dut esan nahi barne mundu aberatsik ez duenik, baina hori ez du agertuko poemetan behinik behin. Poeta narratzailea dela esatearekin ere ez dugu harrapatzen Pako Aristiren mundu osoa. Nahasketa baitago liburuan: kanpotik ikusitakoa adierazi nahi digu; eta horrekin batera edo horren ondoan badago pentsamenturako, hausnarketarako lekua ere.

Bi poema klase ikusi ditut nik: poema laburrak, batetik, haiku modukoak eskuarki, ideia edo intuizio baten gainean idatzitakoak: Oso polita da honako hauxe: “Atun lata batean ikusiagatik/ ezagutzen zuen itsasoa; orain, lehorreratzen denean,/ besterik ez du ezagutzen.”

Baina poemarik gehienetan Pako Aristik istorio bat kontatu nahi digu. Sustraia dute batzuek idazlearen beraren oroimeneneko (oroimineko esan nahi nuen) geografia eta denboran: haurtzaroan, hain zuzen. Horretaz, liburu osoko poemarik politena, nire iritzian noski: “Children Memory”. Ez da harritzekoa narratzaile peto batek horrelako poemak idaztea. Estatu Batuetan azken urteetan egiten ari den poesiak (Carverrenak, Bishopenak… esaterako), eguneroko kontuak dakarzta: istorio xumeak, ipuin moduan esateko zailak direnak. Ez darabil Pako Aristik liburu honetan tramankulu metaforiko handirik. Adierazten du adierazi behar duena, ahalik eta elementurik gutxienak hartuz horretarako. Bizia ematen die hitzei, danztan jarrriz segidan. Bada ordea irudi bat markaz kanpokoa: “Elurra da urtearen haurtzaroa”.

Gaiei dagokienez, nagusiak dira sozialak. Pertsonaiei dagokienez, pertsonaiak ageri baitira poemotan, Pako Aristiren mundu erreferentzialekoak dira gehienak: marinelak, amonak, umeak… marjinalak, neurri batean, bakardadera eta isiltasunera kondenatuak. Ahaztu baino lehen esan dezadan, portadako koadroa Concceta Probanzarena dela. Oso polita.

Azken kritikak

Anatomia bertikalak
Lierni Azkargorta

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Lurrez estali
Ximun Fuchs

Jon Jimenez

Irakurketaren aldeko manifestua
Irene Vallejo

Mikel Asurmendi

Poesia guztia
Safo

Mikel Asurmendi

Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre

Jon Jimenez

Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga

Jon Jimenez

Reset
Aitziber Etxeberria

Mikel Asurmendi

Baden verboten
Iker Aranberri

Jose Luis Padron

Gizaberetxoak gara
Mikel Urdangarin Irastorza

Jon Jimenez

Iragan atergabea
Julen Belamuno

Hasier Rekondo

Haragizko erreformak
Mari Luz Esteban

Mikel Asurmendi

Eusqueraren Berri onac
Agustin Kardaberaz

Gorka Bereziartua Mitxelena

Juana
Jon Artano Izeta

Mikel Asurmendi

Kontra
Ane Zubeldia Magriñá

Jon Jimenez

Artxiboa

2025(e)ko iraila

2025(e)ko abuztua

2025(e)ko uztaila

2025(e)ko ekaina

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

Hedabideak