« Tradiziotik hurbil | Sinfonia koloretsua »
Gabeziaren khantoreak / Tere Irastorza / Pamiela, 1996
Leialtasuna Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1996-03-23
Tere Irastorzak orain artekoan sei poesia-liburu argitaratu baditu ere, horietako bost jasotzen dira Gabeziaren Khantoreak izenburu daraman bilduman: Gabeziak (1980), Gaia eta Gau-aldaketak (1983), Hostoak (1983), Derrotaren Fabulak (1986), Osinberdeko Khantoreak (1986) Eta beste.
Bilduma hau burutzeko izan dituen arrazoiak idazleak berak argitzen dizkigu sarrera moduan idatzitako hitzetan. Laburbilduz, ez omen ziren aurkierrazak. Ez da harritzekoa, poesia-liburuek, are gehiago aspaldikoek, bakoitzak bere bidea egiten dute poliki-poliki; eta batzuk ahazturaren osinean galtzen badira ere, beste batzuk, ordea, desagertu egiten dira liburudendetatik eta ez dira erraz aurkitzen. Jan izan balituzte bezala. Beraz, ez da ideia txarra liburu guztiak batean biltzea, nahi duenak aurki ditzan, inongo galbidetan ibili gabe. Bildumak balio dezake aurreko aldietan gaizki edo erdipuerdi irakurritakoak oraingoan patxadaz eta behar den gisa, sosegu osoz alegia, leitzeko.
Zerbait nabaria badu Tere Irastorzaren poesiak leialtasuna dela esango nuke. Leialtasuna, zeri?, gal dezake norbaitek, eta gizalegeak erantzunak ematea eskatzen duenez, hona nirea: haseratik ekindako bideari izan zaio leial. Tere Irastorza izan da euskal poeten belaunaldi berrikoen artean (azkenekoak?) sentsibilitatea landu duen aurrenetakoa. Gabeziak zuen izenburu 1980an argitaratutako liburuak eta bertan somatzen dira ia Tere Irastorzaren ibilbide poetikoan zutabe tinko izango diren ezaugarrien itzalak: sentiberatasuna, eguneroko gertareak poesia bihurtzeko ahalegina, nolabaiteko esperienzia (berea edo inorena baldin bada ere, axola gutxi horrek) oinarritzat hartzea, memoriak hitza bihurturik hartzen duen indarra, doinu txikia hauspo txikitik sortua bezala, mundu txiki bat, finean, gabeziez josia, mundu bat egilearen neurrikoa, ez gehiago ez gutxiago. Gaur egun modako dauden baliabideak (ironia, sarkasmoa) arrotz zaizkio Tere Irastorzari, nahiago baitu errealitatearen alderdi gozo-mikatzak bere horretan ekarri, ironiaren deformaziorik gabe. Oro har, horiek direla uste dut Tere Irastorzaren zedarriak, denbora aurrera joan ahala zorroztu eta finkatu egin direnak.
Seguruaski merezi zuen zorte hobea (kritikariez ari naiz) Tere Irastorzaren poesiak. Poema batzuek galdua dute idatziak izan zireneko xarma; beste batzuk, hunkigarriak dira oraindik.
Baden Verboten
Iker Aranberri
Asier Urkiza
Diesel
Bertol Arrieta
Nagore Fernandez
Maitasuna eta dirua, sexua eta heriotza
Mckenzie Wark
Jon Jimenez
Basokoa
Izaskun Gracia Quintana
Joxe Aldasoro
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres