kritiken hemeroteka

8.475 kritika

« | »

Mila urte igaro eta, ura bere bidean / Andolin Eguzkitza / Susa, 1993

Ibilbide poetikoa Felipe Juaristi / El Diario Vasco, 1993-10-23

Esku batean daukat Andolin Eguzkitzak orain dela hamar urte idatzitako poema-liburua, “Orhiko mendirantz urratsez urrats” deitutakoa, eta bestean orain gutxi kaleratu duena, komentatu nahi genukeen “Mila urte igaro eta, ura bere bidean”, ez baitago poeta baten bilakaerari buruzko frogantza handiagorik, aurreneko liburuaren eta atzenekoaren arteko konparaketa baino. Bi bien arteko ezberdintasunak nabariak dira, baina berdintasunak harrigarriagoak oraindik ere. “Hogeitasei urte” izena daraman poema ari naiz irakurtzen, orain dela hamar urte edo idatzia; “Hogeitasei urte bete ditut / Abenduaren seiko goizeko bederatzi t’erdietan,”. “Tamarindoak” izeneko poeman, aldiz honako hauxe irakurtzen dut: “Atzo/ Etxe Pherdiaren azpiko tamarindoak ikusi nituen/ ostera ere. Hogeitahamazazpi urte dauzkat eta/ luze gabe/ hogeitahamazortzi beteko ditut,”. Batean zein bestean, poetaren burua eta bere adina dira denboraren iragaitearen lekuko eta pairatzaile. Denborarik baldin badago, norberak bere larruan jasaten duelako da.

Baina ez da berdintasun bakarra. Harako liburu hartan bada “Islandia” izeneko poema, bihotzaren geografiako leku bat soilik, baina indar sinbolikoa handikoa; leku mitikoa baita Islandia, leku literarioa, leku sentimentala. Poema liburu berrian “Groenlandia” izenekoa dakarkigu: “Groenlandia eskerga/ gizakiaren ametsen kokaleku.”.

Ezberdintasunak, lehenago esan bezala, nabariak dira. Bigarren liburu honetan aurkitzen dugun poeta lasaiago dago, zentratuago bere lanean, distantziatik begiratzen ditu joan zitzaion iragana, eta harekin batera joan zitzaizkion sentimentuak, maitasunezkoak gehienak ere. Ezen, sentimentu bat baldin badago munduan eta denboran zehar iraun duenik haserako indarrez eta kemenez, hori ez baita maitasuna besterik

Baina maitasuna aipatu baldin badugu, aipoatze horrek ezin eraman gintzake beste ondorio batzuetara. Amodio da oroimenaren azpilduretan gorderik geratu den sentsazioa, besterik gabe. Ez dut ikusten liburu honetan beste inongo asmorik, iraganeko zenbait egoera eta une berreskuratzekoa baino. Ez dago amodioari buruzko teorizaiorik, ezta gainditzeko ahalmenik ere. Alde horretatik begiratuta, liburua nahikoa sinplea da, elementu guttirekin egindakoa, eta poema batzuk, akaso, heldutasun gutxikoak. Badira, hala ere, oso ondo tajutu eta antolatuak diren poemak: “Aspaldiko irudi bat”, “Groenlandia”, “Lehenengoz”, batez ere…

Azken kritikak

Zero
Aitor Zuberogoitia

Amaia Alvarez Uria

Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga

Aiora Sampedro

Carvalho Euskadin
Jon Alonso

Mikel Asurmendi

Egurats zabaletako izendaezinak
Rakel Pardo Perez

Jon Jimenez

Antropozenoren nostalgia
Patxi Iturregi

Asier Urkiza

Barrengaizto
Beatrice Salvioni

Nagore Fernandez

Etxe bat norberarena
Yolanda Arrieta

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Lautadako mamua
Xabier Montoia

Aiora Sampedro

Berbelitzen hiztegia
Anjel Lertxundi

Mikel Asurmendi

Haize beltza
Amaiur Epher

Jon Jimenez

Coca-Cola bat zurekin
Beñat Sarasola

Asier Urkiza

Girgileria
Juana Dolores

Nagore Fernandez

Berlin Alerxanderplatz
Alfred Döblin

Aritz Galarraga

Teatro-lanak
Rosvita

Amaia Alvarez Uria

Artxiboa

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

2024(e)ko ekaina

2024(e)ko maiatza

2024(e)ko apirila

Hedabideak