susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Ekologismoa eta letrak | Irakurketaren aztarnak »

Poema antologia / Charles Bukowski (Josu Lartategi) / Susa, 1997

Bizitzaren poemak Javier Rojo / El Correo, 1997-11-19

Charles Bukowski izena entzutean halako irudi-triangelu bat sortzen da berehala buruan: literatura, sexua, alkohola; eta batek ez luke oso ondo jakingo zein ordenatan beharko jarri beharko liratekeen hiru elementu horiek. Bukowski (1920-1994) haurtzaro eta gaztaroan asko sufritutako pertsona izan omen zen eta triangelu horretan aurkitu omen zuen bizitzen irauteko indarra. Bere literatura zuzena da, apaingarririk gabea, erretorika eta estiloa ze arraio diren ere ez dakien horietakoa. Bere poemak, askotan, narrazio laburrak besterik ez dira, haserraldietan botatzen diren oihuak bezalakoak. Literaturan eta batez ere poesian edertasuna eta erromantizismoa bilatzen duenak ez dauka zereginik hemen. Zaldi-lasterketak, putak, bizitzako anekdota ziztrinak… hauek dira Bukowskiren poesiarako gaiak. Eta idazle hau irakurtzean beti halako sentsazio berezi bat gelditu zait. Oso erreza dirudi horrelako literatura egitea, baina lubaki gaindiezina dago Bukowskiren eta bere imitatzaileen artean: Bukowskiren literaturari eutsiz benetako bizitza dago; imitatzaileen kasuan, jarrera estetiko bat, marginatuaren papera jokatzearena, besterik ez. Bukowskiren literatura gustuko dudan bezain aspergarria iruditzen zait imitatzaileen literatura hori.