« Nork esan du artea aspergarria dela? | Ahots desberdinak »

Txori erratuen bilera / Jose Luis Padron / Erein, 1998

Etsipena dela-eta Javier Rojo / El Correo, 1999-02-03

Jose Luis Padronek bere ingurura begiratu du Txori erratuen bilera izeneko poema liburu hau idazterakoan. Poesia sentimenduak adierazteko bidea izateaz gain jakintzarako bidea ere bada, zenbaiten ustez, eta idazleak iritzi horri heldu nahi izan diola dirudi. Kanpora begira dagoen poesia izanik, halakoxeak dira aukeratu dituen teknika-estiloak. Hizkera poetikoa, ohiko hizkera poetikotzat hartu izaten dena, baztertu egin du neurri handi batean, prosatik nahiko hurbil dagoen hizkera hautatuz. Erritmo poetikoa lortzeko, berriz, egitura sintaktikoen paralelismo eta errepikapenak erabili ditu. Kanpora begiratu nahi du poetak, horrexegatik nitasuna txiki geratu zaio eta “gutasun” batean urtzen da, bere ibilbide poetikoan irakurlea inplikatuta kezka unibertsalak azaltzeko. Eta kanpoan aurkitzen duen munduaren aurrean etsipenezko sentimendu amaigabea. Nitasunari esparru bakarra gelditzen zaio: maitasuna, munduak sortzen duen minaren leungarri apala. Dena dela, leungarri baino izan ez eta ez du liburu osoa inguratzen duen giro ituna gainditzeko indarrik. Padronen hitzokin labur daiteke poesia honek eskaintzen duena: “Zoriontasuna goitik behera gezurra dela jakin dudanean libratu naiz neure itxaropenaz”.