« Ahots baztertuak | Literatura, noski »

Beti eder dena / Karlos Linazasoro / Erein, 2006

Paradoxaren bidean Javier Rojo / El Correo, 2007-02-14

Aforismoen liburua idatzi du Karlos Linazasorok “Beti eder dena” izenburuko idazlan honetan. Egia esan, ez dut oso ondo ulertzen idazle batzuek aforismoekiko sentitzen duten atxikimendua, aforismoak gehienetan txapliguaren irudiarekin identifikatzen baititut. Distira handia, zarata eta bolboraren usain mina desagertzen denean, ezereza: halaxe ikusten ditut literaturaren genero txikitzat har daitezkeen aforismoak. Aforismoetan kontrajarpen bikoitza agertzen zaigu oso maiz, azala eta sakona, alde batetik, eta gezurra eta egia, bestetik. Izan ere, gezurrezko azalaren azpian ezkutatzen den sakoneko egia azaleratzen saiatzen dira honelako literatur lanak, eta horretarako, idazlearen eskuetan lanabes bakarra dagoela ematen du, paradoxa, alegia. Linazasorok bide honetatik jotzen du, ezinbestean, eta teknika hori heriotzaz, idazketaz eta bere buruan dabiltzan beste zenbait mamuz aritzeko erabiltzen du. Aitortu behar da batzuetan honelako teknika erabilita esaldi distiratsuak sor daitezkeela. Baina aforismoak hausnarketan sakondu beharrean, ezin diote kritikatu nahi duten planteamenduari ihes egin eta sakoneko egiaren bila doazelarik, azalezko distira baino ez dute erakusten.