« Lehen aldiz maitemindu gineneko hura | Ahots biderkatua »

Gela ilunetik / Ana Urkiza / Egan - Hiria, 2000

Lehorreratutako itsastarraren gogoetak Pilar Iparragirre / Argia, 2001-03-04

Ondarrutarra, Mutrikun bizi izana eta orain Donostiara etorria dugu Ana Urkiza, “Gela Ilunetik” poesia liburuaren egilea. Ezaguna zen jada Ana Urkiza, bere iritzi artikulu eta azterketa literarioengatik, baina hauxe da bere lehen poesia bilduma, non idazlea imajinatzen den goizaldean, gela ilun batean, leihotik sartzen zaion argia edo flexo txiki bat lagun duela, bizitzak eman dion ezagutza edo eskarmentuari buruz gogoetak egiten, esperientziak hausnartzen, egindakoak eta egin gabe utzitakoak errepasatzen, bere burua aurkitzen azken batean. Izan ere, Ana Urkizarentzat, poesia sentsazio laburren deskribapena da edo beren laburtasunean, osotasunaren ordezko sinbolo. Baina sentsaziotik sentsaziora denbora dago tartean, esperientzia ezberdinak, sentipen ugari… Poema bakoitza bulkada bat da, eta poemarioa bulkada aro bat. Bere ibilbidean, denboraren joan etengabea, bakardadea, maitasun eza, heriotza eta norabiderik eza ditu egileak kezka. Arrisku eta segurtasun ezaren irudi, kalea, gaua eta abulia erabili ditu. Babesa, berriz, bere gelan, gortina atzetik zelatan egotean eta bere barruarekin hitz egitean aurkitu du, itsasoa, zerua, ilargia, izarrak, gaua eta eguna zituelarik lagun.