« Ezinezko harremana | Mendebaldar zoomak eta travellingak »

Bestiarioa. Hilerrikoiak / Karlos Linazasoro / Elkar, 2006

Bestiarioa. Hilerrikoiak Iker Zaldua / Noticias de Gipuzkoa, 2006-10-07

Karlos Linazasorok Liburutegi batean lan egiten duen idazle baten kezkak azaleratzen dira paragrafoz paragrafo. Urte betez lana alde batera utzi eta idaztera behartzen du bere burua protagonistak, zortzi hilabete pasa dira jadanik eta oraindik ez du saiorik egin, ez du idazteko astirik aurkitu, aitzakiak baina, agortzen ari dira eta hilabeteen joanak ere zapaldu egiten dute, bere ganbaran idazten jartzean, sabaia unez une behera etorriko bailitzan, egunero zentimetro pare bat jaitsiko bailitzan, presioa jasanezinagoa zaio eta beharra, derrigortasuna, betebeharra letra larriz sartzen zaio garunean. Idazlea da, berak badaki idazle dela, edo kanpoan idazletzat hartzen dutela, liburuzaina izan arren, etiketak hori dio, “idazlea zara” eta bestela bere emazteak gogorarazten dio tonu ironikoz.

Idaztearen ezina, literatura ezin egiteaz, literaturaz ari da Karlos Linazasoro. Nobela autobiografikotzat har genezake, bere buruari ere erreferentzia egiten baitio eta gainera ezin ahaztu Bestiarioa, Hilerrikoiak idatzi duen hau, liburutegi batean ari dela lanean egun, beraz, loturak izaera gardena du inondik ere. Idazleaz barre egiten du, bere buruaz barre egiten du eta karikatura bat marrazten du euskal alfabetoaren letrak kolore bihurtuz.

Azkenean protagonistak azken lau hilabete horietan bi nobela osatzea lortzen du, idaztearen plazerraren akuilua ustelduta, akuilu puntadunak sastatzen dizkio eskuak, beharrak eramaten du bi nobela laburrak idaztera, protagonistak, Karlos Linazasoro bailitzan Bestiarioa, eta Hilerrikoak izenak aukeratzen dituelarik, Elkar argitaletxeak kaleratu duen liburu xume eta ederra bailitzan.