susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Bai, bueno, ez dakit | Ludohizkuntza eta beste piztia batzuk »

Dioramak / Patxi Iturregi / Elkar, 2006

Elipsia eta paradoxa Javier Rojo / El Correo, 2006-10-18

Narrazioz beterik datorkigu Patxi Iturregiren liburu hau, “Dioramak” izenburua daukana. Hirurogei narrazio baino gehiago biltzen dira liburu honetan, eta kopuruak berak bertan agertzen diren testuen ezaugarri baten berri ematen digu: narrazio laburrak dira, batzuk oso laburrak, orrialde batekoak, mikroipuinak deitu izan direnekin konpara daitezkeenak. Honelako narrazio txikiek askotan elipsiaren erabilera bortitzaren adibidea erakusten dute, testuetan kontatzen dena eta esan gabe geratzen dena oreka zailean mantentzen baitira, irakurlearen partehartzearen zain. Eta elipsiarekin batera, beste bi ezaugarri nabarmentzen dira honelako istorioetan, paradoxa eta absurdoaren erabilera alegia. Hiru oin hauek, bestaldetik, elkarren eraginpean ikus ditzakegu narrazioetan, azaleko paradoxaren atzean isiltzen den azalpen sakon luzea egon baitaiteke… irakurleak bete behar duen hutsunea narrazioaren hari logikoa eraikitzean datza-eta. Edonola ere, narrazioaren zamaren zati handia irakurlearen gain uzten denean, arrisku baten aurrean dago testua, irakurleak askotan ez baitu euskarri nahikorik hutsune hori betetzeko. Orduan, absurdoaren amildegitik hurbilegi dagoela sentituko du.