kritiken hemeroteka

8.522 kritika

« | »

Adio / Bitoriano Gandiaga / Elkar, 2004

Izena jarri Jon Kortazar / El País, 2005-05-02

Badira poetak hitzen eta gauzen artean loturarik ez dagoela uste dutenak, eta poemak hitzez eta irudiz betetzen dutenak. Badira beste batzuk gauzen hitz zehatzaren bila dabiltzanak. Bitoriano Gandiaga bezala, hasiera hasieratik, hain Juan Ramón Jiménez zalea, poesiari gauzaren izen zuzena eskatuz: “Izenak jarriz / ibili, jardun” dabilen poeta dugu.

Liburu guztiz estimu handikoa heldu zaigu: Bitoriano Gandiagaren Adio. Hitz bakar bat izenburuan. Eta Joxe Azurmendik hitzaurre egokian dioen bezala, liburu postumoa, argitaratzeko prest utzia, gelan utzitako esku izkribu guztien artean prestakuntza horregatik nabarmena.

Mila zertzelada aipa genezake liburu honen inguruan. Sinfonia oso bat dago bere baitan. Erritmoa da Gandiagaren poesia: “Hitzaren erritmoan / nahi nuke mintzatu”. Baina erritmoaz gain, hitza bera da bere esanahi nagusia, hitzaren eta gauzen arteko zubia laburra baita: “Hitzari diot nahi jarraitu / hitzaren morroi aritu”.

Hirutan banandua dago liburuaren sena. Lehen aldean espazioak agintzen du, tokiak: Orbelaun, Arantzazu, Tel Aviv, eta han ezagututako jendea, fedearen barnean egiten den erromesaren hitza balitz bezala hor proposatzen zaigun bidea. Orbelaunen (“Orbelaun-Arantzazu”) deigarria da haurtzaroko oroitzapenen atala, Denbora galdu alde liburuan ere agertzen zena, baina hemen lausoago, trankilago, sakonago, hizkuntza bera ere (bizkaiera maitagarrian, eta bizkaieraz ez balego ere, hizkera maitagarrian) aldatzen delarik, dialogismo berrian agertuz.

Pertsonen ostean, poetika dator. Egin nahi ez den eta egiten den poetika bat, hitzaren gurtzea, hitza hitz sotil, hitza agerbide.

Ondoren aitorpenaren tokia du liburuak: niaren inguruko hizkuntza literario garbia, osotasunez eta denboraren joanez —autobiografiatik hain hurbil— sorturiko hizkera poetiko garbi bezain sentikorra.

Denborak estutzen du, natura izan nahi du niak, eta denbora doan neurrian hitzak ez du estaltzen mina: “Ezin dut gozatu / lurraren gainean”.

Inork zalantza jartzen zuen Gandiaga klasiko bat genuela gure poesian? Adio liburu honek hizkera biluztu baten isla jarri digu gauzen sendoa agertzeko: klasikoaren lana!

Azken kritikak

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Asier Urkiza

Eresia
Goiatz Labandibar

Nagore Fernandez

Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu

Paloma Rodriguez-Miñambres

Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren

Mikel Asurmendi

Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain

Jon Jimenez

Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide

Paloma Rodriguez-Miñambres

Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga

Mikel Asurmendi

Iragan atergabea
Julen Belamuno

Asier Urkiza

Paziente isila
Alex Michaelides

Nagore Fernandez

Eromenaren laudorioa
Erasmo Rotterdamgoa

Aritz Galarraga

Coca-Cola bat zurekin
Beñat Sarasola

Mikel Asurmendi

Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga

Jon Jimenez

Amaieratik hasi
Naia Torrealdai Mandaluniz

Amaia Alvarez Uria

Artxiboa

2025(e)ko ekaina

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

Hedabideak