susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Soinujolea | New York »

Soinujolearen semea / Bernardo Atxaga / Pamiela, 2003

Nostalgiaz haraindi Javier Rojo / El Correo, 2004-03-10

“Soinujolearen semea” izenburua du Bernardo Atxagaren eskutik datorkigun azken nobela honek. Bertan, idazleak adierazi duenez, bere literaturan ziklo bat itxi nahi izan du. Bi mundu agertzen dira kontrajarrita, Atxagaren literaturan balio sinbolikoz beterik azaltzen direnak: batetik, Obaba herria eta bertako “nekazari zoriontsuak”, eta bestetik, hotela, herri horretan txertatuta, baina elkar nahastu gabe, agertzen den mundua. Kontrajarpen honetatik sortzen den tirabiran gauzatzen da argumentua. Mundu hauek garai historiko zehatz batean agertzen zaizkigu, frankismoan, 60ko hamarkadan gehien bat. Frankismoaren mamuak, aspaldiko gorrotoak, borroka armatuaren hasierak, garai hartan pertsonaiek erakusten dituzten ilusioak eta zapuzketak, eta ezintasunak, begien aurretik pasatzen zaizkigu, testu miresgarri baten bidez. Oroimena plazaratu nahi izan du Atxagak nobela honetan, baina normalean gertatu ohi denaren iruntzitarra, oroimena ez da oroimin bihurtzen, atzera begiratzen ia nostalgiarik gabeko ikuspuntua agertzen zaigu. Oroimenaren bidez lehenaldia gainditzen baita. Atxagaren literaturaren ezaugarririk hoberenen bilduma da zertzelada biziz beteriko liburu gogoangarri hau.