« Magikoa barik, erreala | Maitatua izan nahi zuen “poeta” »
Poesia kaiera / Raymond Carver (Harkaitz Cano) / Susa, 2020
Errealitatea transzendituz Javier Rojo / El Diario Vasco, 2020-11-21
Badakit dagoeneko ezinezkoa dela Raymond Carver bezalako idazle bati buruz ezer berri edo orijinala esatea. Berak sortutako literaturak gurean utzi duen marka begi-bistakoa da. Beti pozgarria da haren idazlanen bat irakurtzeko parada izatea, eta poz hau handiagotu egiten da itzultzailea gure artean dagoen idazlerik interesgarrienetako bat denean. Izan ere, “Raymond Carver (1938-1988)” poesia antologia Harkaitz Canoren itzulpen lanaren ondorioz heldu zaigu, honek inplikatzen duen bermearekin.
Carver gehienbat narrazioaren alorrean egindako lanagatik izan zen ezaguna, narrazio laburretan apaindurarik gabeko errealismoa gorengo mailara eraman baitzuen. Poemetan ere antzeko bideetatik abiarazi zuen bere langintza. Baina errealismo hura ez zen, besterik gabe, ispilu bat. J.M. Lasagabasterrek Ignacio Aldecoaren nobelagintzari buruz idatzitako liburuan agertzen zen azpitituluak azal dezake oso ondo Carverren literaturaren magiaren funtsa: mimesitik sinbolora. Hitz hauekin azaltzen zituen Lagabasterrek Aldecoaren nobelagintza eta nago Carverrengan antzeko zerbait topatu dezakegula. Erreferentzia errealista izanik, errealitatearen isla gainditzen da idazle amerikarraren literaturan, agertzen diren osagaiak sinbologiaren mailara jasota. Eta orduan, erreferentzia zehatza unibertsalizatu egiten da. Carver-en poesian hainbatetan agertzen dira ibaiak eta errekak, eta bertan arrantza egiten duten pertsonaiak.
Hori guztia anekdota xume bat baino gehiago da, bizitza bera. Berdintsu gertatzen da bidaian aritzen diren pertsonaiekin. Bidaiak agian ez du osagai heroikorik izango, baina irakurleak jakin badaki transzendentziaren ertzean dagoela. Eta horrexegatik da hain zaila Carver imitatzea: itxura xinplearen atzean bizitzari buruzko hausnarketa dago, mundu ikuskera osoa. Eta hori idazle onek bakarrik lortzen dute.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez