susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Azkeren hasierak | Munstroaren kontraesanak »

Itoko dira berriak / Karlos Linazasoro / Alberdania, 2003

Itoko dira berriak Ana Unanue / Aizu!, 2003-05

Istorioa: Espainiako hiri turistiko bateko hondartzan gertatzen da. lnguruan dabiltzan turistek norbait itotzen ari dela ikusten dute; salbatu nahi dute, baina egonean gelditzen dira, berriketan, sorospen taldea noiz etorriko zain.

Emaitza: bikaina. Linazasorok azken muturrera eramaten du egoeraren absurdua, ironia eta umore finez eraman ere. lrakurleak irribarrez irakurriko du, eta behin baino gehiagotan lehertuko da algara batean. Linazasorok adierazi duenez, liburuan bere “betiko obsesioak” bildu ditu: inkomunikazioa, existentziaren zentzurik eza, giza alienazioa… Narrazioan ageri diren norbanakoak koldarrak dira, eta taldearen erabaki kolektiboetan babesten dira erantzukizunik ez hartzeko. Alde horretatik alegia mikatz samarra da Linazasororena.

Nabarmentzekoa: liburuko “tribuaren” elkarrizketak antologikoak dira. Linazasoro oso errukiorra eta bihozbera da bere pertsonaiekin, eta samurtasun puntu batez aurkezten dizkigu haien miseriak Egileak esana da nobela laburrak (78 orrialde) ipuin egitura duela, eta hala izango da, baina antzerkitik ere asko dauka.

Hoberena: Karlos Linazasoro deskubritu dudala. Ez nituen bere narrazioak ezagutzen (mea culpa), eta liburu hau akuilu ederra izan da aurreko lanak irakurtzen hasteko.

Esaldia: “Umoreak eta ironiak soilik egiten dute posible bizitzak aurrera jarra­ dezan, angustia kosmikoa bare dad­n. Poetak dio: transzendentziaren kontra, xalotasuna; angustiaren kontra, umorea”.