« Malkoak lur antzuan | Oroimenaren elipsietan barna »
Fakirraren ahotsa / Harkaitz Cano / Susa, 2018
Kantariaren isla Javier Rojo / El Diario Vasco, 2019-02-02
Harkaitz Canok bere kalitatearen beste froga bat utzi digu “Fakirraren ahotsa” izenburua duen nobelarekin. Idazlan honetan aurkezten den argumentuan Imanol Lurgain izeneko kantariaren bizitza kontatzen da. Protagonista beste Imanol baten literatur ifrentzua da, benetako kantariaren literatur isla, nolabait esateko. Nobelan aurkezten den bezala, Imanol, “Fakirra” ezizenez, pertsonaia kontraesankor moduan agertzen zaigu, batzuetan pertsona maitagarria, besteetan bere egoaren menpean dagoen artista jasangaitza, txaloak behar dituen ume handia izango balitz bezala. Baina idazleak pertsonaiaren bizitza kontatzeaz gain, beste gauza bat egiten du liburu honetan: pertsonaiaren testuingurua ere kontagaia du idazlanean. Beraz, garai bat eta garai horretan aldez edo moldez eragina izan zuen belaunaldia ere jartzen ditu bere begiradapean, bizitza publikoaren erdigunean-edo egonda gaur eguneko gure inguruari forma eman dioten pertsonek osatzen baitute belaunaldi hori.
Argumentua XX. mendearen azken hamarkadetan eta XXI.aren hasierako urteetan zehar hedatzen delarik, nobelak geure buruaren (alegia, euskaldunon) ispilua ere eskaintzen du. Izan ere, kronika sentimentala izan gabe nostalgia puntu batez zipriztinduta agertzen zaigu argumentua, baina batez ere trantsizio garaia protagonizatu zuten euskaldunen ilusioak eta hauen bilakaera kokatzen zaizkigu narrazioaren erdigunean. Idazleak ez ditu alderdi ilunak ezkutatzen, eta alde horretatik begiratuta, miseriak ere jartzen ditu begi aurrean.
Nobela honek beste alderdi interesgarri asko dauzka, eta horien artean bi nabarmenduko ditut. Alde batetik, idazleak pentsatzen du irakurle informatuaren aurrean dagoela, hau da, zeharka aipatzen direnak identifikatzeko gai izango dela. Honek irakurlearen eta idazlearen arteko konplizitatea areagotzen du. Eta bestalde, nobela ez da bere zilborrari begira dagoen testua. Ia konturatzeke, oharkabean bezala, giza kondizioaren arakatze sakona eskaintzen digu idazleak. Harkaitz Cano gure idazlerik interesgarrienetako bat da, dudarik gabe, eta horren froga utzi digu derrigorrezko irakurketa iruditzen zaidan liburu miresgarri honetan.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez