kritiken hemeroteka

8.528 kritika

« | »

Mussche / Kirmen Uribe / Susa, 2012

Idazlearen itzala Amaia Serrano Mariezkurrena / Argia, 2018-12-16

36ko Gerrako euskal haurren patua aitzakiatzat hartuta, II. Mundu Gerran oinarritzen da eleberria, eta 2011n amaitzen. Gerrek pertsonaia guztiei eragiten diete, eta horien artean Robert Mussche idazle belgikarra da ardatz, haren bizitzako arrastoei segika gorpuzten baita nobela.

Dokufikzioaren generopean, pertsonaien gorabeherak datu historikoekin nahasten dira, forma ezberdinak hartzen dituzten pasarteetan. Nago, ordea, historikotasun marka horiek ez ote diren zenbaitetan eleberriko tonutik gehiegi aldentzen. Bada pasarterik, halere, non biak bikain uztartzen diren, Cap Arcona kartzela-transatlantikoari eginiko erasoaren deskribapenean, esaterako.

Eleberria narratzaile-ikertzaile batek lortutako informazioari esker josten da, nahiz eta askotan narratzaile orojakilearen jantziz mozorrotzen den. Era berean, izenik ez duen ikertzaileak Kirmen Uriberen traza hartzen du, batez ere hirugarren atalean, non istorio honen zergatiaz galdetzen zaionean, lagun baten heriotza aipatzen duen eta, amaieran, lagun hori Aitzol Aramaio dela aitortzen duen. Une horretan narrazioaren koherentzia apurtzen delako sentipena izan dut, horren beharrik izan gabe, narratzaile-ikertzaileak justifikatzen baitu eleberriaren beraren izatea.

Oro har, gustura irakurtzen da, eta pertsonaiekin erraz enpatizatzen. Zentzu horretan, Uriberen obretan ohikoa den xalotasuna dakusagu, nahiz eta hori orekatzeko guztiz asebete ez nauen saio bat egiten den amaieran, Musscheren engaiamendu politikoak emazte-alaben bizimoduari kalte egiten diola aipatuz.

Bestalde, pertsonaien arteko harreman motek gogoetarako bide ematen dute, sentitu bai baina publikoki adierazi ezin direnek bereziki: Vic-en egunerokoan agertzen diren arrangurak, Herman-en sentimendu ezkutuek, Aline-ren traizio saihestezinak, eta abarrek. Alabaina, pertsonaien arteko harreman askotan kultur sorkuntza da hizpide eta, ildo horretan, egiletasunaren mugez (noraino da etikoa inoren errealitatea fikziorako erabiltzea?) eta itzulpengintzaz (zenbat du itzulpenak sorkuntzatik?) hausnartzen da nobelan.

Nolanahi ere, eleberrian batez ere iraganeko gatazken ondorioez egiten da gogoeta, eta fikziozko obra hildakoak agurtzeko espaziotzat hartzen. Ahanzturaren kontrako ahalegin horretan, ordea, absentzia batzuk nabarmen geratu zaizkit, protagonistaren eta Karmentxuren amena kasu.

Azken kritikak

Izena eta izana
Jon Gerediaga

Asier Urkiza

Amok
Stefan Zweig

Nagore Fernandez

Auzo madarikatua
Felix Urabayen

Jon Jimenez

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Amaia Alvarez Uria

Olatuak sutzen direnean
Haritz Larrañaga

Joxe Aldasoro

Bisita
Mikel Pagadi

Mikel Asurmendi

Lur jota Parisen eta Londresen
George Orwell

Asier Urkiza

Eresia
Goiatz Labandibar

Nagore Fernandez

Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu

Paloma Rodriguez-Miñambres

Borrero txiki bat
Xabier Mendiguren

Mikel Asurmendi

Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain

Jon Jimenez

Txori Gorri. Andre siux baten idazlanak
Zitkala-Sa

Ainhoa Aldazabal Gallastegui

Profilak (Mugetan barrena)
Amaia Iturbide

Paloma Rodriguez-Miñambres

Paradisuaren kanpoko aldeak
Bernardo Atxaga

Mikel Asurmendi

Artxiboa

2025(e)ko ekaina

2025(e)ko maiatza

2025(e)ko apirila

2025(e)ko martxoa

2025(e)ko otsaila

2025(e)ko urtarrila

2024(e)ko abendua

2024(e)ko azaroa

2024(e)ko urria

2024(e)ko iraila

2024(e)ko abuztua

2024(e)ko uztaila

Hedabideak