susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Haizeak lore hautsa darabil | Zorionaz eta beste inperfekzioez »

Zorion perfektua / Anjel Lertxundi / Alberdania, 2002

Biktimaren aurpegia Javier Rojo / El Correo, 2003-03-26

Anjel Lertxundik Euskal Herrian pairatzen den biolentzia egoeraz idatzi nahi izan du bere azken honetan. “Zorion perfektua” izenburu adierazgarria du. Honetarako, ikuspuntu berezi bat hautatu du: hilketa baten lekuko suertatzen den hamasei urteko neskarena. Neska honen begien aurrean pertsona bat hil baitute eta neskaren begiradak biktimaren begiradarekin bat egin baitu heriotzaren momentuan. Abiapuntu interesgarri honekin kontatzen da neska horrek nola ematen dituen hurrengo hogeita lau orduak. Baina protagonista horren ikuspuntua eskaintzen bada ere, ez zaio irakurleari neskaren ikuspuntua eskaintzen, baizik-eta handik hamalau urtera neska hura emakume heldua bihurtuta daukana. Gauzak honela, gertakari horiek gogoratzean, sentimenduak gogoratu baino gehiago helduaren ikuspuntutik berrinterpretatu egiten ditu. Neska protagonistarekin batera, bere inguruan dauden beste pertsonaia batzuk ere agertzen dira: gurasoak, institutoko irakasleak, kazetariak… Hauek guztiak, ordea, ia-ia ezaugarri bakar batez baitaude karakterizatuta, sinpleegiak suertatzen dira, topikoegiak. Biolentziak pintatzen du gure eguneroko paisaia, eta literaturak ezin dio uko egin errealitate hori azaltzeari, ezer gertatuko ez balitz bezala.