Deserriko karrikak / Mikel Ibarguren / Susa, 2002

Ausentzien bilduma Irene Elorza / Maxixatzen, 2003-03

“Zutaz oroit egitea
orri galdu bat izan da neguko
egun motzenean,
erbeste isil bat izan da, barruan ain guratuta.
Etorritako bidetik noa zu ikusi gabe
azken orduko Pesa-n:
“26 St. Sébastien (péage)”.

“Bar-brasserie” poemaren hitz hauekin amaitzen da Mikel Ibarguren zestoarraren bigarren poesi bilduma, Susak argitaratutako “Deserriko karrikak” izeneko liburua. Izenburuak ongi asko argitzen du poema guztien muinean dagoen gaia eta sentipena: deserria, besterria, exilioa. Ausentzia da liburuko protagonista nagusia. Esperantzarako zirrikiturik ere uzten ez duen ausentziaren itzalak dena estaltzen du. Erbestearen gaia sarritan landu duen Mario Benedetti idazle uruguaiarrak ez bezala, Ibargurenen ikuspegia etsipenez beteta dago. Inposatutako bakardadeak, inkomunikazioak eta urruntasunak erabat baldintzatzen du poetaren ahotsa. Oihartzunik ez duela dirudien ahots bakartia, hain zuzen. Baina poetaren oroitzapenetan bizirik dirauten pertsonak eta aberri urruna benetakoak dira, eta deserriratuak bizi dira hauek ere. Izan ere, baten halabeharra besteen patuari lotuta dago nahitanahiez.

Ez egoteari buruzko gogoeta honek existentzialismo kutsua ere baduela esango nuke. Gizakiaren bakardadea eta errealitatearen alderik zentzugabeena islatzen dira ausentziak lausotutako deserriko karrikei begira dauden leihoetan.