« Gizakia zentzu bila | Borroka, frustrazio eta iraultza isilak »
Barbaroak baratzean / Luis Garde / Balea Zuria, 2017
Denok gara barbaroak Javier Rojo / El Diario Vasco, 2017-12-02
Luis Garde ibilbide oparoko poeta da, arrakastarik handiena nobela gogoangarri batekin (“Ehiztariaren isilaldia”, 2015) lortu badu ere. Nobela horrek batez ere poesiara emana den idazle baten bidean parentesi moduko bat ekarri du, hala dirudi orain arte behintzat, eta horren ostean berriro agertzen zaigu Luis Garde poeta, gogoratzeko moduko beste liburu batekin: “Barbaroak baratzean”.
Irudi batzuek zeharkatzen dute liburu hau alderik alde, poema hauei batasun tematikoa eskainiz. Irudi horiek aldez edo moldez mugarekin erlazionatuta daude. Lehenengo eta behin, erreferentzia zehatz baten adierazpidea dela dirudi muga horrek, mendebaldearen inguruan halako harresi bat eraiki baita, itxurazko paradisu honetatik kanpo daudenek bertaratzerik izan ez dezaten. Baina egoera zehatz hori transzenditzen da poema hauetan eta maskarak kenduta gizakiaren benetako izaera nabarmentzen zaigu. Izan ere, liburuaren izenburuan agertzen diren hitzak erabilita, gizaki guztiak momenturen batean baratzetik kanpo egon diren barbaroak izan dira. Ia esfortzurik egin gabe, ideia hau paradisuaren galerarekin erlaziona liteke. Kasu honetan, ideia honen atzean gizakiaren benetako izaeraren deskribapena agertzen da, gizakiaren esentziaren azalpen existentziala, bizitza bera paradisutik egoztea da-eta. Beste maila batean, gizakiaren historia ere azal dezake irudi horrek, gizakia, edozein gizaki, beti paradisuaren bila doan barbaroa baita. Eta ustezko paradisu hori eraikita, “bertoko” bihurtzen da. Eta bertokoak/barbaroak dialektika horren bidez azal liteke gizakiaren ibilbidea historian zehar.
Luis Garderen poema hauek interpretazio desberdinetarako aukera uzten dute, eta horixe da liburu honen balioetako bat. Edonola ere, zein ere baita irakurlearen interpretazioa, bi gauza nabarmentzen dira poema hauetan. Bata, gizakiari buruzko jarrera ezkorra. Bestea, poesiaren ikuspuntutik begiratuta inportanteena, ideiak poetikoki pentsatzeko ahalmen miresgarria. Eta azken honek erakusten du poeta onaren eskua.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez