« Trajedia | Bohumil Hrabalen “docta ignorantia” »

Deserriko karrikak / Mikel Ibarguren / Susa, 2002

Euskal Deserria Javier Rojo / El Correo, 2003-01-15

Mikel Ibargurenek “Deserriko karrikak” deitzen den poema liburua idatzi du. Izenburutik bertatik, idazleak bere poema liburuan islatu nahi duen jarrera argi gera dadin nahi du eta honelaxe laburbil liteke jarrera hori hitz gutxitan: euskalduna izatea beti ere deserrian bizitzeko forma bat baizik ez da. Jarrera hau neurri handi batean existentzialismoarekin lotu daiteke, deserrian bizitzea existentziaren beraren metafora baita.

Baina poema liburu honetan deserriaren irudia egoera jakin batekin lotuago dagoela ematen du. Abesti ezagun batean esaten zenaren ildotik, Euskal Herria bera deserria izan daiteke, besterria nahi bada, Euskal Herriari buruzko proiektu zehatz baten ikuspuntutik ikusita, Euskal Herria burujabea ez den aldetik atzerria dela aldarrikatzen duen ikuspuntutik, alegia. Planteamendu honetan deserriaren irudi nagusi hau bakartasunarekin bat eginik dago. Errealitate gordinetik eta borroka iradokitzen duten irudietatik hartutako osagaiak (ez dakit zenbat aldiz agertzen diren “lubakia” bezalako hitzak), bestaldetik, nabarmen agertzen dira poema liburu honen bazter guztietan. Izan ere, lirikoa izan nahi luke, baina tonu epikoak gainez egiten du, baita gutxien espero liteken momentuetan ere.