« Botereari uko egin, indartsuak izateko | Bihotzaren biguntzea elur bustian »
Txistu eta biok / Juan Luis Zabala / Algaida, 2016
Nobela itxuran Javier Rojo / El Diario Vasco, 2016-07-02
Juan Luis Zabalak “Txistu eta biok” idazlanarekin Irun Hiriko Literatura Saria irabazi zuen iaz. Idazleak ibilbide luzea egin du euskal literaturaren arloan, nahiz eta literatur egile moduan beti bigarren plano batean kokatu duen bere burua. Euskal literaturan (eta euskal kulturan oro har) Juan Luis Zabalaren lekua ikusle pribilegiatuarena izan da gehienbat, Egunkaria-n lehen eta orain Berria-n egiten duen lanagatik. “Txistu eta biok” izenburuko idazlan hau nobelatzat har dezakegu, nobelaren izendapena guztiz malgua dela-eta. Liburuan hari narratibo bat agertzen da behintzat, hari narratibo horrek, egia esan, garrantzi handirik ez badu ere. Lehenengo pertsonan hitz egiten duen narratzaile batek (idazlearekiko antz handia duen narratzailea, bide batez esanda) Txistu bere txakurrarekin egiten dituen paseoak aprobetxatuz hainbat gai aipatzen ditu, gehienbat euskal kulturarekin zerikusia dutenak. Horrez gainera, ibilaldi horietako batean gorpu bat aurkitzen duelarik, trama beltz baten aztarnak izan litzaketen gertakari batzuekin inplikatuta geratzen da. Bi osagai hauek, txakurrarekin egiten dituen ibilaldiek eta gorpuaren aurkikuntzak alegia, kontakizunaren ardatza osatu beharrean, beste gauza batzuez hitz egiteko aitzakia eskaintzen dute. Idazlearen itxura duen narratzaileak, euskal kultura arloko kazetaria izanik, honen inguruko iritziak eta kezkak plazaratzen ditu, ia beti ironiaz. Desengainatuta agertzen da narratzailea, eta hori dela-eta behin eta berriro kulturaren arloa alde batera utzi eta egunkarian kirol sailera pasatzearena aipatzen du, bere interesei egokitzeko. Narratzailearen ikuspuntuak askotan ezkertiarra izan nahi lukeen burges txiki batena dirudi, adinean aurrera joan ahala behinolako ilusioak eta jarrerak poliki-poliki alde batera uzten baititu. Eta kulturaz hitz egiterakoan aurkezten dituen jarreretan kontraesanak ez dira falta, adibidez arte garaikideaz hitz egiten duelarik. Liburu dibertigarria da, baina nobelan argumentuari garrantzia ematen dion irakurlea agian dezepzionatuta geratuko da, azken finean idazlan hau nobela itxurapean argitaratutako kultur dietario ironikoa baita.
Alaska
Castillo Suarez
Irati Majuelo
Poesia bizitzeko eta sentitzeko modua da
Karmele Igartua
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Pantailen garaipena
Iñigo Martinez Peña
Jon Martin-Etxebeste
Axularren gerizapean
Kepa Altonaga
Asier Urkiza
Emakume bat
Annie Ernaux
Nagore Fernandez
Atsoa
Victor Catala
Joxe Aldasoro
Arrain hezur bat eztarrian
Olatz Mitxelena
Jon Martin-Etxebeste
Lur gainean, itzal azpian
Leire Milikua Larramendi
Irati Majuelo
Gu gabe ere
Itziar Ugarte Irizar
Mikel Asurmendi
Alaska
Castillo Suarez
Jon Martin-Etxebeste
Alaska
Castillo Suarez
Maddi Galdos Areta
Puskak
Irene Pujadas
Asier Urkiza
Norberak maite duena
Miren Billelabeitia
Nagore Fernandez
Beirazko kanpaia
Sylvia Plath
Hasier Rekondo