« Bizitzaren argitzalak | Plazerez tundran zehar »
Satorrak baino lurperago / Pedro Alberdi / Alberdania, 2000
Abentura tristea Aingeru Epaltza / Nabarra, 2002-12
Historia triste bat. Halaxe zuen izena euskal antzerkia ernaberritu zuen Jarrai talde gipuzkoarrak estreinaldira zeraman antzezlanak, The Beatles taldea Madrilera jotzera iritsi zen egun berean. 60ko hamarkadaren erdialdean gaude. Europa eta, oro har, Mendebalde-kapitalista iraultza kontrakulturalaren atarian dago. Loreak, bake deiak eta ile luzeak. Hemen, Euskadi Ta Askatasunak bere lehen odol ekintza gauzatuko du luze gabe.
Neke da gaur egungo euskal kultura eta politikagintza ulertzea 60 eta 70eko hamarkadak ekarri zigun iraulketarik gabe. Orduan erein haziek ekarri dizkigute gaurko fruituak. Orduko txinpartek oraingo sua. Urte zalapartatsu eta aldi berean miraritsu horiexen kronika bizkaitar-gipuzkoarra egin digu Pedro Alberdi eibartarrak, Satorrak baino lurperago bere saiakeran.
Kronika, erran dugu, ez historia. Errealitatearekiko leialtasun handiago ala tikiagoz, argitalpen handi nahiz tikietan, orduko gertakari nagusien katearen berri ematen duten kontakizunak ez dira falta bazterretan. Kronikak, aldiz, eremu zabalagoa uzten dio egilearen nortasunari, haren aburu, irizpide eta setei.
Kanon ofizialetik sobera urrundu gabe ere (Nafarroan eta Iparraldean are “lurperago” geunden, nonbait, itxuraz ez baitzen deus gertatu 20 urtean), lizentzia literarioak ez dira, eskas liburu honetan. Lehen-lehenik, errealitatearen eta fikzioaren arteko nahasketa; Gabriel Arestirekin, Rikardo Arregirekin edo Ramon Saizarbitoriarekin batean azken honen Hamaika pauso nobelaren pertsonaia nagusi Iñaki Abaitua eta Eduardo Ortiz de Zarate jarri ditu dantzan Pedro Alberdik. Bigarrenik, kontakizun ez linealaren hautaketa: liburuaren lehen parteak 70ko hamarkada jorratzen du, Atxagak 1981ean Espainiako Literatur Sari Nazionala irabazi arte, nonbait hor. Bertze biak, berriz, 60 hamarkadaren itzal-argiei dagozkio. Atal bakoitzean, gainera, ugariak dira atzera-aurrerako jauziak, eten aizunak, hari galtze eta berreskurapenak… Hori guztia estilo bizi, arin eta ulergarrian.
Saiakera klasikoak tesia eramaten ohi du bere baitan. Kronikak iradoki baizik ez du egin behar. Egileak, itxuraz, bere pertsonaiei mintzatzen uzten die, eta egia da, orduko protagonisten hitzek betetzen dutela liburuaren zatirik mardulena. Aukeraketan eta haien antolamenduan azaleratzen da, gehienbat, egilearen begi-bihotzak non diren. Non mina, han (bertzeen) mihia. Paradoxikoki, Euskal kulturak modernotasunaren bidea hartu zuen garaia dugu modernotasunera iristeko gure ahaleginak neurri handi batean alferrikaltzen dituen bidearen hasiera. Abentura triste bat, Abaituak Ortiz de Zarateri bere omega zaharra eman zionean hasi zen bezalakoa.
Poesia kaiera
Giorgos Seferis
Irati Majuelo
Altxa, hildakoak
Fred Vargas
Joxe Aldasoro
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Maddi Galdos Areta
Mundu zitalaren kontra
Lizar Begoña
Asier Urkiza
Izotz ura
Lide Hernando Muñoz
Nagore Fernandez
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ulu egiteko bolondres bila
Harkaitz Cano
Mikel Asurmendi
Mesfida zaitez
Bea Salaberri
Irati Majuelo
Transgresioa irakasgai
Bell Hooks
Bestiak Liburutegia
Manttalingo alaba
Mikel Etxaburu
Paloma Rodriguez-Miñambres
Airemortuak
Gorka Salces Alcalde
Asier Urkiza
Haragizko mamuak
Karmele Mitxelena
Nagore Fernandez
Zoriontasunaren defentsan
Epikuro
Aritz Galarraga
Zeru-lurren liburua
Jon Gerediaga
Aitor Francos