susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Oi, haizu izatea zilegi balitz! | Artze: zuri ala beltz? »

Plazeraren gau ilunekoak / Francis Scott Fitzgerald (Garazi Arrula / Iñigo Roque) / Elkar, 2014

Festaren amaiera Javier Rojo / El Correo, 2014-09-13

XX. mendeko 20ko hamarkadan mundua etengabeko festa zela ematen zuen. Tira, horixe iruditu behar zitzaien F. Scott Fitzgerald bezalako idazleei, garai hartan beren literatura sortzen zutenean. Baina, jakina, mundu horrek oso muga estuak zituen, geografiak eta klaseak, lurraldeak eta diruak, markatutako mugak hain zuzen. Muga horien barruan dirua erraz irabazten eta errazago gastatzen zuen belaunaldi bat hazi zen, azalkerian eta itxurakerian bere destinoa jarria zuena. Halako bizimodua deskribatzeko kronista bat behar zen eta Scott Fitzgerald izan zen idazle hautatua. Mundu hori amets, mundu horretan nolabait integratuta egon arren baina hala ere giro horretatik urruntzeko gaitasuna zuelarik, halako bizimoduaren bilakaera utzi zigun narrazioetan islatuta, “Plazeraren gau ilunekoak” izenburua duen bilduma honetan ikus daitekeen moduan.

Bildumaren paratzaileek, Garazi Arrulak eta Iñigo Roquek, bestalde, kontu handia izan dute narrazioen ordena kronologikoa errespetatzeko, eta horrela bilakaera hori nabarmenago geratzen zaigu. Izan ere, hamarkada horretako etengabeko festak 29an izan zuen bat-bateko amaiera, eta halaxe ikus dezakegu islatuta narrazio bilduma honetan. Hasierako istorioetan bizimodu horren hustasuna erakusten zaigu —hori bai, ironia puntu batez—, idazlea oso kontzientea baitzen festa horren atzean ezertxo ere ez zegoela. Ironia hori azken narrazioetan mingostasun bihurtuta agertzen zaigu. Idazlea 1940an hil zen eta bere literatura testuinguru jakin batean sortu zen. Baina nago, metafora moduan bada ere eta bi egoeren arteko desberdintasunak ahaztu gabe, berak kontatutakoak gure festatxoaren amaiera deskribatzeko ere baliagarriak izan daitezkeela. Pertsonaia batek esaten dituen hitz hauetan dena laburtuta geratzen da: “Amerikar gizonei zerbait falta zaigu dirurik ez dugunean”.