« Atzerri | Aspiragailuak sofa azpikoak nola »
Independentziaren paperak / Pako Aristi / Erein, 2012
Politika-laborategi bat Jose Luis Padron / Bilbao, 2012-11
Pako Aristi idazlea eta kazetaria Euskadi Irratian izan zen, joan den urriaren 21ean ospatu ziren hauteskundeen emaitzen balorazioa egin eta bere iritzia emanez. Jaurlaritza berriak izan beharko lituzkeen lehentasunei buruz galdetu zitzaionean esan zuen soberaniaren inguruan nahasmen kontzeptual handia nabaritu duela, eta hitza ez dela soberania hitz lausoa, baizik eta independentzia, hitza Independentzia da.
Hori da, hain zuzen, Urrestillakoak orain gehien kezkatzen duen gaia, alegia herriarentzako eta gure ondorengoentzako ditugun aspirazioak. Eta independentziaren ideia horrekin lotuta atera berri du Pako Aristik liburu bat. Independentziaren paperak izena du, eta Erein argitaletxeak argitaratu du.
Politika asko gustatzen zaion nobelagile, poeta eta kazetaria izan da beti Pako Aristi, eta beti ere salatu izan du Euskal Herrian gogoeta politikoa falta dela, oso gutxi egin dela urteotan. Bere ustez Euskal Herrian politikak izan dituen bi ezaugarria nagusiak dira konsignak, batetik, hau da, konsignen inguruan antolatutako politikagintza bat izan dela, eta bestetik, hunkiberatasuna, hau da, emotibitate gehiegizko batean oinarritutako politikagintza bat izan dela. Falta zaizkio, haren iritziz, honako bi ezaugarri hauek: bata da gogoeta politikoa, gogoeta egitea gauzen inguruan, eta bestea da, horren ondoren, estrategia bat antolatzea, gogoeta horretan erabaki diren gauzak lortzeko, estrategia eraginkor bat.
Pako Aristik saiakera periodistiko baten moduan idatzi du Independentziaren paperak liburua. Gaia gure egoera politikoa da, baina ez alderdien modu hertsian, baizik eta herri bat antolatzeko erabili daitekeen tresna moduan ulertuta. Hainbat idazleren eta historialarien testuak erabili ditu, prentsan agertzen diren testu asko, elkarrizketak, zutabeak, baita ipuinak ere, filma batzuetako elkarrizketak eta abar, irakurleari politikaz hitz egin, bai, baina hura ez aspertzekotan.
“Nik nahi dut jendea pentsatzen jarri, eta politiko batek nahi du jendeak ez pentsatzea” esan ohi du Pako Aristik. Eta gurean pentsamendu politiko hori garatzeko laborategi bizi baten sorrerako deialdi aske moduan ikusten dut nik liburu horren ekarpen handiena, oso baliagarria.
Poesia guztia
Safo
Mikel Asurmendi
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Jon Jimenez
Oihaneko ipuinak
Horacio Quiroga
Jon Jimenez
Reset
Aitziber Etxeberria
Mikel Asurmendi
Baden verboten
Iker Aranberri
Jose Luis Padron
Gizaberetxoak gara
Mikel Urdangarin Irastorza
Jon Jimenez
Iragan atergabea
Julen Belamuno
Hasier Rekondo
Haragizko erreformak
Mari Luz Esteban
Mikel Asurmendi
Eusqueraren Berri onac
Agustin Kardaberaz
Gorka Bereziartua Mitxelena
Juana
Jon Artano Izeta
Mikel Asurmendi
Kontra
Ane Zubeldia Magriñá
Jon Jimenez
Simulakro bat
Leire Ugadi
Maddi Galdos Areta
Carmilla
Joseph Sheridan Le Fanu
Ibon Egaña
Kontra
Ane Zubeldia Magriñá
Paloma Rodriguez-Miñambres