« Atzerri | Aspiragailuak sofa azpikoak nola »
Independentziaren paperak / Pako Aristi / Erein, 2012
Politika-laborategi bat Jose Luis Padron / Bilbao, 2012-11
Pako Aristi idazlea eta kazetaria Euskadi Irratian izan zen, joan den urriaren 21ean ospatu ziren hauteskundeen emaitzen balorazioa egin eta bere iritzia emanez. Jaurlaritza berriak izan beharko lituzkeen lehentasunei buruz galdetu zitzaionean esan zuen soberaniaren inguruan nahasmen kontzeptual handia nabaritu duela, eta hitza ez dela soberania hitz lausoa, baizik eta independentzia, hitza Independentzia da.
Hori da, hain zuzen, Urrestillakoak orain gehien kezkatzen duen gaia, alegia herriarentzako eta gure ondorengoentzako ditugun aspirazioak. Eta independentziaren ideia horrekin lotuta atera berri du Pako Aristik liburu bat. Independentziaren paperak izena du, eta Erein argitaletxeak argitaratu du.
Politika asko gustatzen zaion nobelagile, poeta eta kazetaria izan da beti Pako Aristi, eta beti ere salatu izan du Euskal Herrian gogoeta politikoa falta dela, oso gutxi egin dela urteotan. Bere ustez Euskal Herrian politikak izan dituen bi ezaugarria nagusiak dira konsignak, batetik, hau da, konsignen inguruan antolatutako politikagintza bat izan dela, eta bestetik, hunkiberatasuna, hau da, emotibitate gehiegizko batean oinarritutako politikagintza bat izan dela. Falta zaizkio, haren iritziz, honako bi ezaugarri hauek: bata da gogoeta politikoa, gogoeta egitea gauzen inguruan, eta bestea da, horren ondoren, estrategia bat antolatzea, gogoeta horretan erabaki diren gauzak lortzeko, estrategia eraginkor bat.
Pako Aristik saiakera periodistiko baten moduan idatzi du Independentziaren paperak liburua. Gaia gure egoera politikoa da, baina ez alderdien modu hertsian, baizik eta herri bat antolatzeko erabili daitekeen tresna moduan ulertuta. Hainbat idazleren eta historialarien testuak erabili ditu, prentsan agertzen diren testu asko, elkarrizketak, zutabeak, baita ipuinak ere, filma batzuetako elkarrizketak eta abar, irakurleari politikaz hitz egin, bai, baina hura ez aspertzekotan.
“Nik nahi dut jendea pentsatzen jarri, eta politiko batek nahi du jendeak ez pentsatzea” esan ohi du Pako Aristik. Eta gurean pentsamendu politiko hori garatzeko laborategi bizi baten sorrerako deialdi aske moduan ikusten dut nik liburu horren ekarpen handiena, oso baliagarria.
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi
Baden Verboten
Iker Aranberri
Paloma Rodriguez-Miñambres
Ezer ez dago utzi nuen lekuan
Itziar Otegi
Mikel Asurmendi
Dolu-egunerokoa
Roland Barthes
Asier Urkiza
Guardasol gorria
Lutxo Egia
Nagore Fernandez
Zero
Aitor Zuberogoitia
Jon Jimenez