susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Hiru gutun Iruñetik | Metaforak, hizkuntza gatazkak bistaratzeko »

Mussche / Kirmen Uribe / Susa, 2012

Istorio hunkigarria Javier Rojo / El Correo, 2013-01-19

Kirmen Uribek nobelaren bidezidorretan berriro ere bidaia bat egitea erabaki du Mussche izenburua duen liburu honekin, bere nobelagintzan bigarren mugarri agertzen zaigun idazlanarekin. Bertan idazle belgikar baten bizitzaren inguruak azaltzen dizkigu, nobelari izenburua ematen don Robert Musscherenak. Nobelaren abiapuntua, dena dela, Euskal Herriarekin zerikusia duen gertakari batean dago, zeren, Musscheren istorioa kontatzeko, Espainiako Gerra Zibiletik ihesi Belgikara joan ziren umeen istorioarekin hasten baita, Karmentxu izeneko neskatoaren istorioarekin hain zuzen, hau izan baitzen Belgikan Musschek bere babespean hartu zuen neskatoa.

Argumentua hainbat planotan antolatuta dago, eta batzuetan ordenatu behar dugun puzzle baten aurrean gaudela ematen du. Gauzak honela, batzuetan nobelak “metafikzio historiografikoa” deitu izan den horren adibidearen antza hartzen du, non itxuraz pertsonaia nagusiaren bizitza kontatzeak bezain garrantzitsua dirudien bizitza horren kontaerara heldu nahi duen narratzailearen jarrera eta ibilbidea azaltzeak.

Eta ia eraikitzen ezinezkoa ematen duen bizitza horren kontaeraren saioa egiten den bitartean, ikusiko dugu nola sentimenduek gainez egiten duten. Idazlea, honetan ez dago dudarik, maisua da sentimenduak azaltzerakoan irakurlearen aldetik erantzun emotiboa sor dezaketen osagaiak erabiltzen. Idazleak adiskidetasunean eta leialtasunean oinarritutako tolesdurarik gabeko bizitza aurkezten digu pertsonaia horren bidez, protagonista heroi xume eta perfektua, zirrikiturik gabea, izango bailitzan, perfektuegia agian. Bestaldetik, nobela honek ipuin miresgarrietatik ere zerbait baduela iruditu zait, bertan munstroak bezalako pertsonaiak eta guzti agertzen dira-eta.

Oso gustura irakurtzen da liburua, baina irakurtzerakoan ezin izan dut baztertu idazleak irakurlearen sentimenduak bideratzeko ahalegin nabarmenegia egin duelako inpresioa.