susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Errealitatea bihurritzen | Lau ipuin eta beste horrenbeste olerki naiz kantu »

Odolaren sua / Irene Nemirovski (Jose Antonio Sarasola) / Alberdania, 2012

Grinei buruz Javier Rojo / El Diario Vasco, 2012-11-16

Alberdania etxeak Irene Nemirovski-ren zenbait liburu argitaratu izan ditu azken urte hauetan. Zerrenda hori osatzeko Odolaren sua nobela laburraren txanda izan da oraingoan. Jatorri errusiarreko idazle frantsesa (frantsestua) zen, judua eta 1942an Auschwitzen hildakoa. Nobela honetan bi Mundu Gerren artean Frantziako herri nekazarietan zegoan burgesia txikiaz hitz egiten zaigu. Horretarako, Silvio izeneko pertsonaiaz baliatzen da idazlea, pertsonaia honek lehenengo pertsonan kontatzen baitu ikusten duena. Silviok munduan zehar ibili ondoren zahartzaroan bere herrira bueltatzea erabakitzen du han erretiro lasaiaz gozatzeko. Erretiro horretan herrian bizi den burgesia txikiaren bizimoduaz aritzen da, haren jokaera etologo baten moduan azalduz, berarekin zerikusirik izango ez balu bezala. Mundu horretan, badirudi denbora gelditu egin dela, ez dela ezer gertatzen. Mundu horretan, badirudi zentzumenak sorgorturik daudela eta bertako pertsonaiak zoriontasunarekin parekatzen duten lasaitasunean bizitzea beste helbururik ez dutela. Familia kontu txikiak, errepikatzearen errepikatzeaz aldaezinak diruditenak, azaltzen zaizkigu, Colette-ren (Silvioren ilobaren) ezkontzaren kasuan bezala. Baina lasaitasun hori azal hutsa da. Azpian grinak daude eta grinek eramaten dituzte pertsonaiak tragediara. Itxuraz istripu bat izan zenak (Coletteren senarra zubitik erori eta itota hiltzea) agerian jarriko ditu barne-tentsioak, ezkutuko grinak. Azaleko itxura lasaiak eta barneko grinak (“odolaren suak”) talka egiten dute, testuan esaten den bezala egunak arrastaka eta urteak hegan igarotzen diren bitartean.

Kontakizuna interesgarria da oso, eta idazleak argumentuari intriga erantsiz jakin du irakurlearen jakin-mina ere pizten. Liburua xumea izan daiteke, baina halako liburu xumeak barruan gihar sendoa gorde dezakeela erakusten du. Horretarako idazle trebe bat besterik ez da behar.