susa | literaturaren zubitegia | literatur emailuak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | euskarari ekarriak

« Zalantzak | Za-to-pek! »

Eszenatokietako aztarnak hasten direnean / Amaia Iturbide / Erein, 2011

Ahotsetik Juan Ramon Makuso / El Diario Vasco, 2012-03-23

Esnatzen da norberaren kezka, eta bere urratsak egiten hasten da. Poetak kezkari irteera eman nahian, bide ugari zabaltzen ditu. Eta melankolia izan daiteke horietako bat; edo barne ahotsari entzun, eta saiatu, sentimenduen lirikaz baliatuz, edertasunaren eremuetan murgiltzea. Edertasuna pasioa izan daiteke. Amaia Iturbidek, bere seigarren poema liburua aurkeztu digu, Eszenatokietako aztarnak hasten direnean. Datu honek nabarmen agerian uzten du, ofizioko idazlea dela Iturbide. Ibilbide bat egina duela eta ibilbide horri ez diola muzin egiten, poeta saiatu baita, dagoen lekutik, atzerapauso bat ez ematen. Aurre egiten dio erronkari; bere burua, bere poesia, pausu bat ematearen aldekoak dira, eta uste dut lan honekin, Iturbidek, aurrera egin duela bere proposamenarekin, “Zure begirada beluan sartu naiz. / Honezkero, lainoaren biztanlea izango naiz”. Ezkutuzko joera honetatik, bere poesiaren proposamena ez da iluna, lirika eta kontzeptuak, esango nuke jite metafisiko batean amaitzen dutela. Eta Iturbideren lanaren ezaugarrietako bat hori da. Sinboloa eta metaforak, denboraren laztantzea, poetak ongi bideratu ditu, “Bakardadea leku bat da / eta bizitzatik oharkabean igarotzea hautu bat. / Horregatik nago gutxi izendatutako / kale ospel honetako saltoki honetan, / horregatik daramat errautsezko maskara hau / eta nire loa mudakorra da”. Eta beste ezaugarri bat azalarazten du idazleak bere poesian, poesiarekiko duen atxikimendua, leial aurkezten baitu bere burua poesiaren zirrikituetara, “Zeren poesian bizitzan bezalaxe / garrantzitsuagoa baita praktika teoria baino”. Errealitateari begirada bat emateko sentimendua du liburuak, eta irakurleak hori antzemango du.