« Errelato handia | Mintzo den luma »
Argi-itzalen neurria / Xabier Artola / Elkar, 2011
Argi-itzalen arteko ipuinak Goizalde Landabaso / Deia, 2012-02-11
Xabier Artolak (Antigua, Donostia, 1957) urteak daramatza idazten, baina Argi-itzalen neurria da kaleratu duen lehendabiziko liburua. Ipuin-liburua. Orain artekoak literatur lehiaketetara aurkeztutako lanak izan dira, eta hortxe eta hementxe irakurri ditugu/dituzte lehiaketa horietako testuak, zorte apur bat izan dutenek.
Hemendik gora, baina, Elkar argitaletxeari esker saritutako ipuinetako batzuk irakur ditzakegu Argi-itzalen neurrian. Eta liburua amaitzerakoan zalantza bat sortu zait: zergatik ez du orain arte beste ezer kaleratu? Hori berak erantzun beharko du. Urteetako literatur eskarmentua liburu honetan agertzen diren ipuin eta kontakizun guztietan agertzen da. 1997an saritua izan zen zaharrena; berriena, ordea, 2005ekoa da. Idazteko moduan, hizkuntzarekin jolasteko eran, denean igartzen da badakiela esku artekoarekin olgatzen. Erregistro ezberdinean jarduteak ere ez dio beldurrik ematen, eta esango nuke ondo ateratzen dela. Hizkuntzaren erabilera atsegina iruditu zait eta zenbait pasarteetan liluragarri. “Ez nintzen gehiago berarekin suertatu, herrira itzuli eta hilabete batzuk pasatu arte, baina aldi hartan ez nuen aurkitu hamazazpi urteko neskak gogoan zuen gizaseme irmoa, erretiratzear zegoen agure minbera baizik”. Edota aurrerago: “Negutik negura, udakorik gabe. Horrelaxe joan zitzaidanan urtea, neure buruan beste ezer ez nerabilela. Ilunik ilunenean, tunel muturreko argirik hautematen ez nuela”.
Liburu honetan agertzen diren ipuin guztiak izan dira sarituak. Gaiak, idazteko modua eta ahotsa ere aldatzen dira, eta horretan idazlea fin dabilela esan genezake. Baita hizkuntza beraren erregistroen erabileran ere. Bitxia egin zait azken ipuina, making-of-a. Bitxia ideia, eta berezia idazkera. Irudimentsua, tripa barruak agertzen eta azaltzen baititu. Ipuinotako pertsonaiak batzen ditu azken honetan, eta ez dakit zergatik niri burura Rimbaud eta Lizardi eta Mikel Laboaren ahotsa tangoeran etorri zaizkit: “Lizardi, Rimbaud etorri duk hitaz galdezka eta gu ere hire zain geundela esan zioagu, ez hintzela aspaldi azaldu etxetik”. Baina ez da burura etorri zaidan musika edo bestelako literatura zantzu bakarra. Bi aipatzearren: “Lanbroak ezkutatzen dizkionean maite ditu bere herriko bazterrak”, eta ahopean kantatzen amaitu dut: “Maite ditut, maite, gure bazterrak lanbroak izkutatzen dizkidanean; zer izkutatzen duen ez didanean ikusten uzten, orduan hasten bainaiz izkutukoak nire baitan pizten diren bazter miresgarriak ikusten”. Eta bestea Joseba Sarrionandia idazlearekin izan da. “Presonerraren gogoa alderrai dabil oroitzapeneko hareatza hartan”. Badu Sarrionandiak Kartzelako poemak liburuan poema bat “Preso denaren gogoa kartzelara itzultzen da beti” esaten duena.
Xabier Artolaren liburu honetako lerro arteak irakurriz gero, kontalari bat aurkituko du irakurleak. Ipuinak esateko era berezia daukana. Kontatzeko modu fina. Edozein istoriora moldagarria den ahotsa. Asifen istorioa zein Donato eta Ferminena kontatzen diguna.
Bere liburua argitara eman digu Elkar argitaletxeak, eta ia 200 orrialdeetan zehar Xabier Artola izango dugu kontu kontari.
Alaska
Castillo Suarez
Irati Majuelo
Poesia bizitzeko eta sentitzeko modua da
Karmele Igartua
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Pantailen garaipena
Iñigo Martinez Peña
Jon Martin-Etxebeste
Axularren gerizapean
Kepa Altonaga
Asier Urkiza
Emakume bat
Annie Ernaux
Nagore Fernandez
Atsoa
Victor Catala
Joxe Aldasoro
Arrain hezur bat eztarrian
Olatz Mitxelena
Jon Martin-Etxebeste
Lur gainean, itzal azpian
Leire Milikua Larramendi
Irati Majuelo
Gu gabe ere
Itziar Ugarte Irizar
Mikel Asurmendi
Alaska
Castillo Suarez
Jon Martin-Etxebeste
Alaska
Castillo Suarez
Maddi Galdos Areta
Puskak
Irene Pujadas
Asier Urkiza
Norberak maite duena
Miren Billelabeitia
Nagore Fernandez
Beirazko kanpaia
Sylvia Plath
Hasier Rekondo