« Gasolindegian erretzen | Pinguinoei buruzko hausnarketa »
Gizakiaren minak / Karlos Linazasoro / Erein, 2010
Existentziaren oinazeaz Javier Rojo / El Correo, 2010-06-19
Ia batera Karlos Linazasorok bi liburu eskaini ditu: bata haikuz osatua, Hamazazpikotan izenburua duena eta orain aste batzuk orrialde hauetan dagoeneko komentatua; bestea narrazio liburu bat da, Gizakiaren minak izenburukoa. Hamaika narrazio biltzen dira bertan eta atentzioa ematen duen lehenengo ezaugarria narrazioen artean dagoen desberdintasuna da, batzuetan liburua narrazioak egiteko kontamolde desberdinen adibide modukoa izateraino.
Borgesen itzalpean idatzitako narrazioak ditugu, lehenengoa adibidez, non heriotza agertzen baitzaigu bizitzari zentzua ematen dion epifania moduan. Edonola ere, heriotza desagertzean datzalarik, epifania hau ironikotzat baizik ezin dugu hartu. Beste narrazioren batek Carver-ek eguneroko bizitzan aurkitzen zituen mamuen berpiztea dirudi, Tom Waits-en blues baten zipriztinez hornituta. Kafkaren mundu absurdoak eta ia zientzia fikziozkoak diruditen haluzinazioak ere agertzen zaizkigu, pertsonaien kontzientzian sartzen diren narrazioekin batera. Narrazio errealistatik apokrifoen erabilerara mugitzen delarik, liburuan agertzen diren narrazioak hainbat eskuk idatzi dituztela ematen du. Onerako zein txarrerako, zeren estilo eta teknika aniztasun honi interpretazio desberdinak eskain diezazkiokegu.
Batzuek idazlearen malgutasuna ikusiko dute bertan, maskara eta ahots desberdinen atzean bere burua ezkutatzen duelarik. Besteren batek pentsa lezake idazlea ahots propio baten bila dabilela, eta hortik desoreka. Teknika eta estilo aldetik desberdinak badira ere, badago partekatzen duten punturik. Bizitzaren aurreko jarrera orokorra, adibidez: bizitzaren oinarrian oinazea dagoela erakusten dute narrazio gehienek, eta oinaze horren aurrean gizakia nora ezean dabilen gizagaixo xume bat baizik ez da. Eta hiru narrazioren kasuan argumentuaren aldetik loturaren bat ere badago, pertsonaia berberaren bizitzaren hiru momentu kontatuko balitzaizkigu bezala.
Lehen aipatutako interpretazio horien artean, nik malgutasunarena hautatzen dut.
Maskara baten aitortza
Yukio Mishima
Ibai Atutxa Ordeñana
Emakume gaiztoak
Marilar Aleixandre
Jon Jimenez
Baserria (h)uz(s)ten
Oskar Gaztelu Bilbao
Maddi Galdos Areta
Animalia domestikoak
Esti Martinez
Irati Majuelo
Ni ez naiz hamalau
Karlos Linazasoro
Hasier Rekondo
Ura saltoka
Juan Kruz Igerabide
Jon Martin-Etxebeste
Oso latza izan da
Xabier Mendiguren Elizegi
Mikel Asurmendi
Su festak
Jon Urzelai Urbieta
Jon Jimenez
Azpimarrak
Nerea Balda
Paloma Rodriguez-Miñambres
Su festak
Jon Urzelai Urbieta
Eneko Barberena
Arrain hezur bat eztarrian
Olatz Mitxelena
Ibon Egaña
Lurraz beste
Garazi Arrula Ruiz
Mikel Asurmendi
Cayo Hueso
Oihane Amantegi Uriarte
Jon Jimenez
Cayo Hueso
Oihane Amantegi Uriarte
Mikel Asurmendi