« Poesia-metodoa | Bizitzaren erritmo sinkopatua »
Gulliverren lokarriak / Xabi Borda / Elkar, 2009
Unibertsoa eskuan Javier Rojo / 2009-10-24
Gulliverren lokarriak Xabi Bordak argitara ematen duen bigarren poema liburua da. Lau zatitan banatu du bere liburua, poema-bilduma honen azpian liburu osoari eusten dion egitura bat dagoela erakusteko. Lau zatien izenburuetan “hezur” hitza agertzen zaigu. Poetak eguneroko bizitzan bilatzen ditu poemak egiteko lehengaiak. Sukaldea, logela, komuna… poemetan kontatzen direnak kokatzen diren toki hautatuak dira. Baina poetak, hurbileko osagai horietan bermatu arren, objektu eta toki zehatzak transzenditu nahi ditu. Eta transzenditze horretan datza poesia honen baliorik handiena. Etxea eta etxe barrukoa, metonimia prozesu baten bidez, unibertsoa izendatzeko baliabidea bihurtzen zaigu. Gauzak honela, poetak ez du kanpoko gertakari handietara jo behar munduaren aurreko jarrera bat aurkezteko, etxeko gauza txikietan bertan bizitzaren tragediak, minak eta ironiak agertzen baitira, bere neurri osoan. Adibide zehatz batekin azaltzeko, poetak bizarra egiten duen bitartean, konketan dagoen urean bataila bat irudika dezake, mundua azaltzeko edozein bataila bezain baliagarria izan daitekeena. Poesia hau aldez edo moldez heriotzari buruz ari da, eta heriotza aurkezteko modu desberdinak erabiltzen dira. Aurreko belaunaldiei lotzen dien haria aipatu dezake poetak, edota gaixotasuna… Osagai desberdinak, azken finean, batzuetan beraien artean loturarik ez dutenak. Edonola ere, osagai hauek bizitzarekin batera doan heriotzaren presentzia nabarmentzeko erabiltzen dira, heriotza eta bizitza ezinbestez batera baitoaz. Eta egoera honetan ematen du heriotza exorzitatzeko nahia daukala, mundua formula logikoen bidez azaltzeko sistemarik egongo balitz bezala.
Aipatu den bezala, lau zatitan banatuta dago eta zati bakoitzaren izenburuan “hezur” hitzak berehala dakar burura bere antzekoa den beste hitz bat, “gezur”. Izan ere, txiki sentitzen da halako munduan poeta, eta mundu hori bere neurrikoa izan dadin ahalegintzen da, ahalegin hori alferrikakoa dela suertatu arren.
Idazkera zuzena erabiltzen du idazleak, eta hitz klabeen artean behin eta berriro agertzen zaigu lokatzaren kontzeptuarekin erlaziona daitezkeenak. Idazleak, nahita edo nahi gabe, gizakiak zerez eginak dauden, horixe aipatzen du, behin eta berriro, lehengai horrek markatzen duen patutik ezin baita itzuli.
Alaska
Castillo Suarez
Irati Majuelo
Poesia bizitzeko eta sentitzeko modua da
Karmele Igartua
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
Pantailen garaipena
Iñigo Martinez Peña
Jon Martin-Etxebeste
Axularren gerizapean
Kepa Altonaga
Asier Urkiza
Emakume bat
Annie Ernaux
Nagore Fernandez
Atsoa
Victor Catala
Joxe Aldasoro
Arrain hezur bat eztarrian
Olatz Mitxelena
Jon Martin-Etxebeste
Lur gainean, itzal azpian
Leire Milikua Larramendi
Irati Majuelo
Gu gabe ere
Itziar Ugarte Irizar
Mikel Asurmendi
Alaska
Castillo Suarez
Jon Martin-Etxebeste
Alaska
Castillo Suarez
Maddi Galdos Areta
Puskak
Irene Pujadas
Asier Urkiza
Norberak maite duena
Miren Billelabeitia
Nagore Fernandez
Beirazko kanpaia
Sylvia Plath
Hasier Rekondo