« Poesia-metodoa | Bizitzaren erritmo sinkopatua »
Gulliverren lokarriak / Xabi Borda / Elkar, 2009
Unibertsoa eskuan Javier Rojo / 2009-10-24
Gulliverren lokarriak Xabi Bordak argitara ematen duen bigarren poema liburua da. Lau zatitan banatu du bere liburua, poema-bilduma honen azpian liburu osoari eusten dion egitura bat dagoela erakusteko. Lau zatien izenburuetan “hezur” hitza agertzen zaigu. Poetak eguneroko bizitzan bilatzen ditu poemak egiteko lehengaiak. Sukaldea, logela, komuna… poemetan kontatzen direnak kokatzen diren toki hautatuak dira. Baina poetak, hurbileko osagai horietan bermatu arren, objektu eta toki zehatzak transzenditu nahi ditu. Eta transzenditze horretan datza poesia honen baliorik handiena. Etxea eta etxe barrukoa, metonimia prozesu baten bidez, unibertsoa izendatzeko baliabidea bihurtzen zaigu. Gauzak honela, poetak ez du kanpoko gertakari handietara jo behar munduaren aurreko jarrera bat aurkezteko, etxeko gauza txikietan bertan bizitzaren tragediak, minak eta ironiak agertzen baitira, bere neurri osoan. Adibide zehatz batekin azaltzeko, poetak bizarra egiten duen bitartean, konketan dagoen urean bataila bat irudika dezake, mundua azaltzeko edozein bataila bezain baliagarria izan daitekeena. Poesia hau aldez edo moldez heriotzari buruz ari da, eta heriotza aurkezteko modu desberdinak erabiltzen dira. Aurreko belaunaldiei lotzen dien haria aipatu dezake poetak, edota gaixotasuna… Osagai desberdinak, azken finean, batzuetan beraien artean loturarik ez dutenak. Edonola ere, osagai hauek bizitzarekin batera doan heriotzaren presentzia nabarmentzeko erabiltzen dira, heriotza eta bizitza ezinbestez batera baitoaz. Eta egoera honetan ematen du heriotza exorzitatzeko nahia daukala, mundua formula logikoen bidez azaltzeko sistemarik egongo balitz bezala.
Aipatu den bezala, lau zatitan banatuta dago eta zati bakoitzaren izenburuan “hezur” hitzak berehala dakar burura bere antzekoa den beste hitz bat, “gezur”. Izan ere, txiki sentitzen da halako munduan poeta, eta mundu hori bere neurrikoa izan dadin ahalegintzen da, ahalegin hori alferrikakoa dela suertatu arren.
Idazkera zuzena erabiltzen du idazleak, eta hitz klabeen artean behin eta berriro agertzen zaigu lokatzaren kontzeptuarekin erlaziona daitezkeenak. Idazleak, nahita edo nahi gabe, gizakiak zerez eginak dauden, horixe aipatzen du, behin eta berriro, lehengai horrek markatzen duen patutik ezin baita itzuli.
Baden verboten
Iker Aranberri
Asier Urkiza
Diesel
Bertol Arrieta
Nagore Fernandez
Maitasuna eta dirua, sexua eta heriotza
Mckenzie Wark
Jon Jimenez
Basokoa
Izaskun Gracia Quintana
Joxe Aldasoro
Turismo hutsala
Fito Rodriguez
Mikel Asurmendi
Zuzi iraxegia
Amaia Alvarez Uria
Ainhoa Aldazabal Gallastegui
O.ten gaztaroa neurtitzetan
Arnaud Oihenart
Gorka Bereziartua Mitxelena
Ez-izan
Jon K. Sanchez
Aiora Sampedro
Pleibak
Miren Amuriza
Jon Jimenez
Ehun zaldi trostan
Ainhoa Urien
Asier Urkiza
Oroi garen oro
Beatriz Chivite
Nagore Fernandez
Jakintzaren arbola
Pio Baroja
Aritz Galarraga
Antropozenoaren nostalgia
Patxi Iturregi
Hasier Rekondo
Francesco Pasqualeren bosgarren arima
Unai Elorriaga
Mikel Asurmendi