susa | literatur emailuak | literaturaren zubitegia | euskarari ekarriak | armiarma | klasikoak | aldizkarien gordailua | basquepoetry | ipuina.eus | ganbila.eus

« Gabon | Egin dezagun tragedia bat »

Ero / Jon Martin / Elkar, 2008

Ero M. Egimendi / Aizu!, 2008-12

Ero du izena Jon Martinen lehenengo liburuak, baina ez da bera ero dagoena. Ala bai? Izan ere, horrelakoak idazteko gai denak buruan halako puntu xelebreren bat eduki behar. Txantxak alde batera utzita, liburu honek biltzen dituen hemeretzi ipuinetako pertsonaia gehien-gehienek badute gutxienez arazo psikologikoren bat, eta askok baita psikiatrikoa ere. Baina beste batzuek normal samarrak dirudite. Normaltasuna zer den edo ez den eztabaidan sartu gabe, agian ez dute izenburu hori daraman liburu bateko protagonistak izatea merezi.

Hala ere, “ukitu” hori da ipuinok duten ezaugarri komun bakarra, hori eta laburtasuna, orri gutxitan garatu eta amaitzen baitira guztiak. Bestela, era guztietako pertsonaiak daude (umeak, gazteak, helduak, hiltzaileak, poliziak, Brasilgo oihaneko biztanleak…) eta narrazio estiloak ere desberdinak dira (lehen, bigarren edo hirugarren pertsonan idatziak, ia elkarrizketa hutsak, bakarrizketa antzekoak…).

Ezberdin samarra da azken ipuina, irakurlea hilko duena, alegia. Ipuin “hiltzailea” jolas bat da, irribarrez irakurtzen da eta jakin-mina pizten du irakurlearengan: nola hilko du, bada, ipuin bat irakurtzeak? Eta hori jakiteko gogoz geratu naiz, zin baitagit nik amaitu egin dudala eta ez naizela oraindik hil. Beharbada, urtea amaitzerako… Har dezadan badaezpada egur pusketa bat esku artean!