« Jonas Poisson | Orhiko mendirantz urratsez urrats »

Aurora / Eñaut Etxamendi / Maiatz, 1985

Aurora Mikel Antza / Susa, 1986-04

Bo!, esan zezakeen Iparraldeko norbaitek Etxamendiren lan honen erreseina modukoa idazten hasterakoan. Guztiz liburu estrainioa gertatu zait niri delako Aurora hau. Kalifikazio eta klasifikazio zailekoa da. Badu poesiarik (kantak) eta badu prosarik, prosa poetikoa eta beste prosa biziago bat konbinatuz. Hegoaldekoentzat liburuaren hastapena apur bat maldan gora gerta dakieke, batez ere hiztegia dela kausa, nahiz eta Maiatz-ekoek eragozpen hori salbatzeko orriska urdinska batetan hiztegia ezarri. Narrazioan aurrera abenturatuz gero, kontaera gozagarriagoa egiten da, eta zenbait pasarte guztiz atsegin gertatzen dira.

Laborarien mundua agertzen zaigu, laborarien behar eta nekeekin, baina narrazio edo ipuin luzeska honen erdigunea Irabiako festetara abiatzen diren gazte batzutan dugu, horietako batek Aurora izeneko neskatxa bat ezagutzen du; eta handik aurrera amodio platoniko baten agerpena azaltzen zaigu, gazteak laborantza ikasketak egitearren herritik alde egin eta berriro Aurora ikusteko unea itxaroten duen bitartean. Istorioak ez du korapilo handirik, sotila da zenbait unetan, eta ederra bestetan. Narrazio mota barnekor eta intimoa erakusten digu Etxamendik hizkuntza eta hizkera goxatu eta gozatuz. Patxaraz, denboraz eta gela bakarti baten babesean zigarreta bat errez (erretzen dutenek) edota patxaran kopa bat edanez (patxarana laket zaienek), musika klasikoa entzunez (musika mota hori maite dutenek) irakurtzeko modukoa.